Met deze woorden opende ds. A. van der Zwan, voorzitter van Stichting Friedensstimme, zaterdag de jaarlijkse ontmoetingsdag van Friedensstimme. De bijeenkomst werd deze keer digitaal uitgezonden, vanuit de Veluwehal in Barneveld.

Vanuit Moskou gaf Benjamin Chorev getuigenis van zijn in 2012 overleden vader, evangelist Michail Chorev. Benjamin, de jongste zoon van het gezin, onthulde iets over zijn opa Iwan, wat niet in het recent door Friedensstimme uitgegeven boek ”Geen prijs te hoog” is opgenomen. Benjamin kwam de strafzaak tegen zijn opa Iwan op het spoor. Als evangelist werd hij in de jaren dertig van de vorige eeuw opgepakt. Aan zijn strafzaak lag een aangifte ten grondslag van een van de buren van een gemeenschappelijk appartement met vijf kamers waarin zij woonden, zo ontdekte Benjamin.

In een van de kamers woonde het gezin Iwan Michail Chorev. Toen na twee dochters in 1931 de lang verwachte zoon, Michail, geboren werd, werd dat vreugdevol gevierd. Buren en leden van de gemeente werden uitgenodigd om samen met het gezin Chorev te eten en te bidden. Niet wetende dat een van de buren Iwan zou aangeven. Hij werd gevangengenomen en in een strafkamp opgesloten. In 1938 werd de doodstraf aan hem voltrokken. Zo werd de geboorte van zijn eigen zoon aanleiding voor zijn doodstraf. „Mijn vader is dat pas zeventig jaar later te weten gekomen”, aldus Benjamin.

Ontdekt

„Mijn vader heeft altijd onthouden hoe ze zijn vader ’s nachts wegleiden uit zijn appartement. In zijn afscheidsgebed zei hij: Heere, vervang mijn afwezigheid door Uw aanwezigheid.”

Opa Iwan stierf op 16 juli 1940. Twee uur voor zijn dood schreef hij een afscheidsbrief: „Mijn dierbaren, als jullie te horen krijgen dat ik dood ben, geloof dat niet, want gelovigen gaan niet dood. Ze gaan over van de dood naar het leven.” Hij werd begraven in een bos, op een begraafplaats dat bij het strafkamp hoorde.

Zo’n tien jaar geleden vond Benjamin het graf van zijn opa en heeft hij bij dat graf een dankgebed uitgesproken.

Trouw

„Mijn vader heeft 12,5 jaar in dezelfde gevangenissen en dezelfde strafkampen doorgebracht als zijn vader”, aldus Benjamin. „Vader Michail kwam op zijn achttiende tot bekering door het lezen van de Bijbel. Zijn moeder vroeg hem terwijl zij aardappelen schilde, of hij voor haar de Bergrede wilde voorlezen. Michail begon te lezen en hield niet meer op. Zo bracht zijn moeder hem liefde voor de Bijbel bij. Toen hij 25 jaar was, werd hij gedoopt. 56 jaar lang bleef hij trouw aan dat verbond met God.”

Benjamin herinnert zich het bezoek in de gevangenis van zijn vader. „Moeder bracht brood en een klein flesje wijn mee. We vierden eerst het heilig avondmaal. Er heerste een sfeer van eerbied. Deze herinnering was het eerste begin van mijn bekering. Toen ik 16 jaar was, werd mijn vader voor de derde keer gearresteerd. Weer vierden we avondmaal in de gevangenis. Voor mij en mijn broer was het niet. We waren nog te jong. Vader en moeder waren met God verzoend, maar ik moest dat nog worden. Dat is mij tot nood geworden.”

Voor de ontmoetingsdag trad een koor- en orkestgroepje op uit de baptistengemeente te Frankfurt. Ook de koorgroep ”Een nieuw lied” verzorgde een bijdrage.