Vooral de weigering van Gedeputeerde Staten om permanente bewoning van woningen in het voormalige recreatiepark ’t Hazeleger in Wolfheze toe te staan stuitte op veel onbegrip. „Hoe kan het dat iedereen in het provinciale streekplan van 1987 leest dat bewoning van de woningen in ’t Hazeleger wel is toegestaan en dat GS desondanks keihard het tegendeel beweren. Hoe kan het dat drie provincieambtenaren tijdens een hoorzitting in 1997 de bewoners van ’t Hazeleger toezeggen dat permanente bewoning geen probleem zal opleveren en dat GS dat zonder meer terzijde schuiven”, vroeg staatsraad M. Simons-Vinckx aan provinciewoordvoerder H. Wassink.

Die voelde zich flink onder druk gezet. Wassink benadrukte dat hij naar de verantwoordelijke gedeputeerde (Peters) is gestapt en de toezeggingen van de ambtenaren heeft voorgelegd. „Maar de gedeputeerde vond niet dat hij aan die toezeggingen gehouden was. Het provinciale beleid om permanente bewoning van recreatiewoningen tegen te gaan gaf de doorslag”, aldus Wassink.

Een woordvoerder van de bewoners beschuldigde GS van onbehoorlijk bestuur. „Het is duidelijk dat alles en iedereen moet wijken voor de kruistocht van één gedeputeerde tegen het gebruik van recreatiewoningen in de provincie”, zei hij.

Alle partijen, op de provincie na, drongen er bij de Raad van State op aan om zelf positieve woonbestemmingen op de woningen te leggen en het niet opnieuw aan de onwillige gedeputeerden over te laten. A. Wischmann, bewoner van ’t Hazeleger deed een dringend beroep op de Raad van State. „Ik heb geen enkel vertrouwen meer in dit provinciebestuur. Als de gedeputeerde over toezeggingen van zijn eigen ambtenaren heenwalst kan hij datzelfde doen met een uitspraak van de Raad van State. Er bestaat geen sanctie om GS te dwingen een uitspraak uit te voeren. Dan wijzen ze de woonbestemmingen weer af en staan we hier over zoveel maanden weer,” zei Wolfhezenaar Wischmann.

Uitspraak volgt over enkele weken.