”Kiezen!”
Auteur: Ben Slingenberg
Uitgeverij: Mozaïek Junior, Zoetermeer, 2004
ISBN 9 023991 18 4
Pagina’s: 128
Prijs: € 11,90. Terecht sleepte Ben Slingenberg met zijn debuut ”Een e-mail voor Lumie” destijds meteen allebei de prijzen uit de christelijke kinderboekenwereld in de wacht. Sindsdien heeft hij in diverse verhalen opnieuw bewezen dat hij schrijven kan. Ook zijn jongste boek ”Kiezen!” is weer ontroerend mooi.

Ikfiguur Wieteke heeft een hartsvriendin die tegelijk een ”hartsrivaal” is, want allebei zijn ze verliefd op Stijn. Gelukkig blijkt Stijn Wieteke net iets leuker te vinden. Zij staat echter voor lastige keuzes als er een meisje uit Zaïre bij hen in de klas komt: Nalini. Nalini is niet altijd even aardig, maar ze lijkt dan ook grote problemen te hebben. Wieteke besluit daarom toch een vriendin voor haar te zijn. Dat heeft consequenties voor haar contact met Stijn.

Waarom doet Nalini zo moeilijk? Wat is er met haar moeder? En waarom kan ze niet goed opschieten met Noor, die toch goed voor haar zorgt? Zoals altijd weet Slingenberg de spanning mooi op te voeren en zich te verplaatsen in de belevingswereld van een dertienjarige.

Wat mij betreft wordt het boek gaandeweg steeds mooier, want in het begin stoor ik me soms aan de hoofdpersoon en haar verteltrant. Ze is aanvankelijk zo bijdehand en snibbig dat ik betwijfel of lezers zich met haar kunnen identificeren. En jongeren mogen dan misschien graag populaire stopwoorden hanteren, als je dezelfde uitdrukkingen bladzijde na bladzijde tegenkomt, wordt het toch vervelend. Niet alleen gebruikt Wieteke voortdurend termen als ”echt waar!” en ”zeker weten!”, ze formuleert ook aan één stuk door eenzelfde soort zinnen: „Hij ziet er zó lief uit”, „Soms maakt niet antwoorden zóveel indruk”, „Ik voel me prompt zó aardig”, ”Het is zó lekker om even weg te dromen over vroeger!”, ”Soms is verdriet zó handig.”

Toch komt de vaart er op een gegeven moment goed in. Vooral als Wieteke met Stijn naar een wedstrijd wil, maar onderweg Nalini bij een bushalte ziet staan en haar achterna gaat. Het is de vraag of Stijn dit accepteert, maar wat nog meer intrigeert: Nalini blijkt op weg te zijn naar een begraafplaats.

Die dag wordt Wieteke duidelijk wat er met Nalini’s moeder is. Intens verdriet én de manier waarmee je daarmee kunt omgaan, wordt vervolgens zo indringend beschreven dat het diep ontroert. Buitengewoon knap geeft Slingenberg waardevolle levenslessen door: Soms moeten mensen kiezen, ook voor elkaar; soms valt er niet te kiezen - en het is goed je dat alles bewust te zijn. Hoewel het moeilijk is om over verdriet te praten, kan dat wel nodig zijn. Iemand die zegt dat hij niet praten wil, hoeft dat nog niet te menen.

Zo reikt de auteur op een integere manier dingen aan om over na te denken. Oók over het allerbelangrijkste in het leven, want Nalini’s moeder blijkt te hebben geweten van lichtpunten ondanks haar naderende dood. Lichtpunten die te maken hebben met God en de paasmorgen.

Wat zal het fijn zijn als ”Kiezen!” lezers ook daarover tot nadenken en zoeken stemt én als zij mensen of andere boeken vinden die daarover meer kunnen vertellen en hen verder willen helpen.