Volgens onderzoekers is de opgraving bij Albrandswaard, liggend onder de rook van Rotterdam, van nationaal belang. Door veenwinning zijn veel resten van soortgelijke nederzettingen vernietigd. Juist de overstroming die in 1373 het gehele gebied onder water zette en de bewoners verjoeg, zorgde ervoor dat de nederzetting nu kon worden teruggevonden. De restanten werden bedekt door een dikke laag zand en klei, waarin alles goed bewaard bleef.

Onderzoekers van het Bureau Oudheidkundig Onderzoek van Gemeentewerken Rotterdam, BOOR, onderzochten vijf boerderijen. De huizen behoorden volgens hen toe aan de mensen die in de twaalfde en begin dertiende eeuw landbouw en veeteelt bedreven in het veengebied. Om de waterstand in het veengebied te regelen werden veel sloten gegraven en stonden de boerderijen op terpjes.

Van de boerderijen zijn houten palen en delen van de wand gevonden. Ook werden aardewerk en slacht- en consumptieafval aangetroffen, evenals een benen fluitje, een kam, een schrijfstift en munten. In kuilen lagen complete skeletten van wellicht zieke dieren. De vondsten worden schoongemaakt, geanalyseerd en gedocumenteerd.