De rechtbank achtte oplichting en verduistering bewezen. Er was twee jaar celstraf tegen hem geëist.

De man lichtte de klanten van het Haagse accountantsbureau Sprangers Van den Ende voor tientallen miljoenen guldens op. Als mededirecteur van het bureau maakte hij zijn cliënten wijs dat hij hun geld risicoloos kon beleggen. Omdat de meeste klanten al samenwerkten met het accountantskantoor, gaven ze in goed vertrouwen grote bedragen af. De zaak speelde eind jaren negentig.

Op die manier wist de man tussen 1996 en 1999 zo’n 70 miljoen gulden los te praten. Pas later bleek dat de adviseur op eigen houtje handelde, zonder dat het kantoor ervan afwist.

Het grootste gedeelte van hun geld zagen de cliënten nooit meer terug. De bedragen verdwenen veelal naar vage buitenlandse vastgoedprojecten. In één geval gebruikte de adviseur het geld om zijn eigen huis, ter waarde van 1 miljoen gulden, te bekostigen.

De man zelf beweerde dat hij weliswaar veel geld had verloren, maar dat het nooit zijn intentie was geweest om zijn cliënten op te lichten.