Al maandenlang zeggen politici dat dit aan de burgers niet meer uit te leggen is en dat alle partijen over hun schaduwen heen moet stappen. „De mensen zijn het beu en ik ben het beu”, zei de voorman van de Vlaamse socialisten, Conner Rousseau, donderdag nog eens.

Inmiddels is de 19e poging gaande om tot een coalitie te komen, met voorzitter Egbert Lachaert van de Vlaamse liberalen als formateur. Hij is sinds 18 augustus aan zet; de Belgische koning Filip verwachtte hem vrijdag om te horen hoe de vlag erbij hangt.

De inzet is dit keer een coalitie tussen groenen, socialisten, liberalen en christendemocraten. In de volksmond heet dit de Vivaldi-coalitie, een verwijzing naar diens muziekstuk De vier jaargetijden. De gedachte is dat de politieke kleuren van de partners corresponderen met de seizoenen: het blauw van de liberalen staat voor de winter, het groen van de groenen voor de lente, het rood van de socialisten voor de zomer en het oranje van de christendemocraten voor de herfst.

Het valt Lachaert echter nog niet mee het muziekstuk tot klinken te brengen. Donderdag zaten acht partijen, van beide zijden van de taalgrens, bij elkaar, maar een doorbraak kwam er nog niet. „We zijn op dit moment nog niet klaar om van start te gaan”, zei de voorzitter van de Waalse socialisten, Paul Magnette, donderdagavond.

Hete hangijzers zijn de abortuskwestie en de toekomst van kerncentrales. Het eerste punt is aangelegen voor de christendemocraten: die willen geen verdere verruiming van de huidige abortuswetgeving, zoals de potentiële coalitiepartners beogen.

Op het tweede punt verschillen met name de groenen en liberalen. Groen wil investeren in hernieuwbare energie, terwijl de liberalen twee kerncentrales open willen houden. Volgens Vlaamse media zijn er in een akkoord over abortus meer vorderingen dan op het punt van kernenergie.

De Vlaamse christendemocraten (CD&V) hadden vrijdagmorgen nog geen definitief ‘ja’ over participatie laten horen. Ze aarzelen lang. Dat kan strategie zijn, in een poging de huid zo duur mogelijk te verkopen. Maar het wijst ook op interne verdeeldheid binnen de partij. De Vlaamse krant De Standaard omschreef de positie van CD&V-voorman Joachim Coens deze week als „balanceren op het randje.”

Binnen de partij staan de neuzen over eventuele participatie in Vivaldi bepaald niet allemaal dezelfde kant op. Een deel van de leden vindt dat het CD&V niet moet toetreden zonder de Vlaams-nationalistische N-VA van Bart De Wever. Zonder de N-VA zou er geen Vlaamse meerderheid zijn in de coalitie, wat tot nog toe altijd een belangrijke eis van het CD&V was. Anderen benadrukken dat het CD&V niet op schoot hoeft te zitten bij de N-VA en haar verantwoordelijkheid moet nemen.

Welke keuze Coens ook maakt, hij zal een deel van zijn achterban van zich vervreemden. Maar duidelijk is dat weinig Belgen zitten te wachten op verbreking van het oude wereldrecord formeren dat België vestigde na de verkiezingen van 2010: 541 dagen. De politieke partijen zijn echter al weer aardig op stoom richting dat record.

<ArticleInline v-if=“article[‘inline_articles’].length > 0 && article[‘inline_articles’][‘0’] && article[‘inline_articles’][‘0’].articles” :article=“article[‘inline_articles’][‘0’].articles” theme=“inline” article-position-key=“‘0’”/>