Wijze lessen in liefdevol boek
Het is een succes, het verstilde prentenboek ”De jongen, de mol, de vos en het paard”. Het staat al een paar maanden in de top tien van bestverkochte boeken in de boekhandel. Op internet prijzen lezers het boek. „Zo mooi, zo waar, zo simpel”, zegt de een. „Ontroerend”, vindt een ander. En velen delen die mening, hoewel er ook kritische geluiden zijn. „Het boek is meer een samenraapsel van filosofische uitspraken dan wat ik onder een boek versta”, aldus een lezer. In zijn kritiek staat hij overigens ook niet alleen.
De geschiedenis van het boek begint in januari 2018. De Engelse tekenaar Charlie Mackesy plaatst op Instagram de eerste tekening van een jongen en een mol. „Het schijnt dat ik elke morgen een mol teken”, noteert Mackesy niet veel later. Eind januari snuffelt een vos aan de jongen, halverwege februari beginnen ze tegen elkaar te praten en op 1 maart buigt een paard zich over de jongen – de vier karakters zijn een feit. Elke tekening laat de speciale band zien die tussen de vrienden bestaat. Intussen heeft Mackesy 473.000 volgers en post hij alleen nog tekeningen van het viertal, en dat leidt tot dit boek.
De jongen is nu groter en doet sterk denken aan Christopher Robin uit ”Winnie the Pooh”. Ernest H. Shepard, die destijds ook de kroontjespen en inkt gebruikte, is ongetwijfeld een inspirerend voorbeeld voor Mackesy. Zijn naamloze jongen wordt net als Christopher omringd door dieren. In plaats van een beer die van honing houdt, is er de mol die dol is op taart. Toch ziet Mackesy kans om met zijn eigen filosofie meerwaarde te geven aan de korte gesprekken die de vrienden voeren. Ze stellen elkaar existentiële vragen over geluk, verdriet en pijn en ze moedigen elkaar vooral aan. „„We hebben nog zo ver te gaan”, zuchtte de jongen. „Ja, maar kijk eens hoe ver we zijn gekomen”, zei het paard.”
Verhaallijn
”De jongen, de mol, de vos en het paard” gaat over thema’s van het leven die ertoe doen en won al diverse prijzen. Het oogt misschien als een kinderboek, maar met de wijsgerige levenslessen lijkt het vooral aan te sluiten bij volwassenen. De uitgave is een verzameling van de losse tekeningen, afwisselend in zwart-wit en kleur, maar er is een zekere verhaallijn, een reis door het leven.
De jongen is eenzaam en raakt in gesprek met de mol. „Ik ben zo klein”, zegt de mol. „Ja”, zei de jongen, „maar je maakt een groot verschil.” De mol redt de vos uit een valstrik, maar op zijn beurt redt hij de mol als die dreigt te verdrinken. Ze ontmoeten het zachtaardige paard, dat de jongen optilt als hij valt.
„De waarheid is dat ik plaatjes nodig heb. Die zijn als eilanden, plekken om heen te gaan in een zee van woorden”, zegt Mackesy. „Ik wil dat het een boek is waar je in kunt duiken, waar en wanneer je maar wilt. Begin gerust middenin.”
Arthur Japin heeft Mackesy’s teksten prachtig vertaald. Hoewel de letters soms net iets te dominant zijn ten opzichte van de tekeningen, is het een liefdevol boek om te herlezen. „„Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?” vroeg de jongen. „Help”, antwoordde het paard.”
Boekgegevens
De jongen, de mol, de vos en het paard, Charlie Mackesy; uitg. KokBoekencentrum; 134 blz.; € 20,-
