Tot die slotsom komen onderzoekers van het Nederlands Studiecentrum voor Criminaliteit en Rechtshandhaving (NSCR) en de Vrije Universiteit Amsterdam na een grootschalig onderzoek naar de criminele carrières van terrorismeverdachten, uitgevoerd in opdracht van het Onderzoeksprogramma Politie en Wetenschap.

In dat kader zijn de gegevens van 226 terrorismeverdachten en hun 792 (half)broers/-zussen en 463 (stief)ouders nader bekeken. Die uitkomsten werden vergeleken met de achtergrond van ruim duizend verdachten van andere vormen van criminaliteit en met personen uit de algemene populatie en hun gezinsleden.

De terreurverdachten komen gemiddeld uit grotere (gebroken) gezinnen waarbij vaker sprake is van minimaal één stiefouder en één of meer halfbroers of -zussen. Ze zijn meer dan gemiddeld afkomstig uit een gezin met een lagere sociaaleconomische positie. „Deze demografische en sociaaleconomische kenmerken lijken sterk op die van de gezinsleden van verdachten van andere vormen van criminaliteit”, stellen de onderzoekers.

Deze gezinnen vormen in de ogen van de onderzoekers geen broedplaats voor terroristen. Bepaalde gezinskenmerken verhogen „niet zonder meer de kans om (terrorisme)verdachte te worden”. De onderzoekers pleiten ervoor „diepgaander te onderzoeken waarom sommige gezinsleden, ondanks bepaalde gedeelde risicofactoren, niet radicaliseren en niet met terrorisme in aanraking komen”.