De garnalenbof is eigenlijk een uitwendige parasitaire pissebed, en in het geval van de gezaagde steurgarnaal gaat het in vrijwel alle gevallen om één specifieke zeepissebed. „De vrij in het zeewater levende larven zoeken een plekje nabij de kieuwen van een gastheer, waaraan ze bloed onttrekken waarmee ze zich voeden. Ze groeien uit tot een duidelijke bult; een abces dat doet denken aan de dikke wang die de virusziekte de bof bij kinderen veroorzaakt”, aldus Nature Today.

De zeepissebed staat genoemd in het Handboek der Natuurkunde uit 1849 van J. van der Hoeven. Het materiaal achter deze eerste waarneming ontbrak echter, evenals verdere gegevens over vangstdatum en vindplaats. Na 1849 waren er ook geen waarnemingen meer geweest.

De ‘bof-pissebed’ is vrij algemeen op steurgarnalen in de Middellandse Zee, maar is zeldzamer langs Atlantische kusten tussen Marokko en het Kanaal, aldus de natuurwebsite. De soort is ook bekend van Denemarken. „Gezien deze verspreiding is het geen verrassing dat er nu ook in Nederland een waarneming is gedaan.” Om erachter te komen of de parasiet nu een vast plekje in Nederland heeft gevonden, roept Stichting Anemoon sportduikers op in de Zeeuwse Delta uit te kijken naar geïnfecteerde steurgarnalen, er foto’s van te maken en waarnemingen te melden.

Bij de commercieel geviste, eetbare garnalen zijn tot op heden geen bof-achtige verschijnselen bekend. „Onze ‘Hollandse garnalen’ boffen dus!”