Het alarmsignaal dat de Nederlandse Schuldhulproute dinsdag gaf, was helder: het aantal mensen in ons land dat hulp heeft gevraagd vanwege geldproblemen is dit jaar al bijna verdubbeld tot ruim 100.000. Op zich komt de stijging niet onverwacht. In sommige bedrijfstakken, zoals de kledingbranche, de horeca en de reissector, zijn door de coronacrisis zware klappen gevallen. Hierdoor stijgt het aantal faillissementen en loopt de werkloosheid snel op. De huidige crisis raakt veel mensen diep in de portemonnee.

Onderzoekers van het Centraal Planbureau onderstreepten dinsdag de ernst van de situatie. Volgens hen zullen mensen die nu werkloos raken en studenten die de komende jaren afstuderen naar verwachting nog jarenlang nadeel ondervinden van de coronacrisis. Ze hebben minder kans op werk. En als ze dat vinden, zal hun salaris veelal lager zijn dan voor de crisis.

Het is van groot belang dat de alarmbel van het Centraal Planbureau, het belangrijkste economische onderzoeksinstituut van Nederland, serieus wordt genomen. In dat perspectief is het daarom positief dat de regering via twee steunpakketten miljarden heeft uitgetrokken om bedrijven en mensen te helpen. Die hulp zal ook zeker de komende maanden nog nodig zijn. Daarom is het zeer wenselijk dat het kabinet met een derde pakket komt.

Er klinkt inmiddels wel enige kritiek op de miljardensteun van de regering. Wordt er niet heel veel geld hiervoor uitgetrokken? Is het de goede aanpak en wordt het geld niet te snel gegeven, zodat er door sommige bedrijven en mensen te gemakkelijk misbruik van de regelingen kan worden gemaakt? Deze punten zijn zeker relevant en daarom is een goede evaluatie van de steunpakketten gewenst. Daar kunnen overheid en samenleving van leren.

Door de financiële problemen stijgt het aantal mensen dat zich meldt voor schuldsanering, de bijstand en armoedebeleid. Ook dat vraagt extra geld van de overheid. Hulp is nodig, maar nog belangrijker is om mensen weer een perspectief te bieden op arbeid.

Op korte termijn zal het onvermijdelijk zijn dat de overheid meer geld nodig heeft voor sociaal beleid. De overheid heeft een belangrijke taak om de ‘zwakkeren’ te beschermen, ook zeker vanuit christelijk perspectief. Dat betekent niet dat mensen gepamperd hoeven te worden, maar een sociaal vangnet is wel nodig.

Dit vraagt ook om solidariteit in de samenleving. En dat is best moeilijk. Bij eerdere crises bleek dat de hulpbereidheid aanvankelijk toenam, maar daarna vrij snel daalde.

Van christenen mag vanuit de optiek van naastenliefde anders worden verwacht. Reden voor diaconieën om goed op te letten wie er hulp nodig heeft.