Van Saane en zijn gezin waren tijdens de explosies in Beiroet niet in hun appartement op 3 kilometer van het havengebied. „Gelukkig niet. Het lag er bezaaid met glas. Dan waren we zeker gewond geraakt of erger.”

In de tweede woning op 7 à 8 kilometer afstand van de haven hoorde hij kort achter elkaar twee enorme knallen. „We konden vanaf de heuvels zien dat er iets mis was in het havengebied. Gedachten aan een militaire aanval schieten door je hoofd. Want het is nogal onrustig aan de zuidgrens van Libanon.”

Na de explosies besloot Van Saane, zendingswerker voor de Gereformeerde Zendingsbond en Kerk in Actie, de straat op te gaan. Naar het kantoor van de Near East School of Theology, waar hij theologie doceert en een appartement bewoont. Op straat sprak hij een aantal mensen. De een wijt het aan een ongeluk; anderen denken dat er opzet in het spel is. „Maar je weet niets zeker.”

Glas-in-lood

Van Saane besloot collega-predikanten op te zoeken. „Hun kerken hadden flink wat schade opgelopen. Overal lag glas. Delen van het plafond waren naar beneden gekomen. Datzelfde gold voor onze kerk. Van een Armeens-evangelische kerk op drie kilometer van de plek des onheils vandaan was een glas-in-loodraam vernietigd. Die predikant zei tegen me dat het beschietingen in de oorlog nog had doorstaan.”

Het gebouw van Near East School of Theology bleek veel glasschade te hebben. „We zijn dat eerst maar gaan opruimen in ons appartement. Ik schat dat onze schade in de duizenden euro’s loopt. Voor een hele stad gaat het om miljarden euro’s.”

Knock-out

Tijdens het gesprek op woensdagmiddag vertelt Van Saane dat hij nog steeds ambulances af en aan ziet rijden. „Er heerst in de stad echt verslagenheid. Deze klap komt bovenop de slagen die het land al heeft gehad: de revolutie van afgelopen najaar, een corrupte overheid, een diepe economische crisis, een hyperinflatie waardoor mensen hun koopkracht zien verdampen. Ik weet niet of het land deze nieuwe klap te boven komt. Volgens mijn zijn de mensen hierdoor knock-out geslagen.”

Het diaconale netwerk dat de samenwerkende protestantse kerken in Beiroet al hadden opgezet, komt nu ook goed van pas, denkt Van Saane. „Veel mensen waren al afhankelijk van de diaconie; maar nu zal de hulpvraag alleen maar toenemen. We hopen dat buitenlandse kerken zullen bijspringen. De hulp van Kerk in Actie en de GZB kan plaatsvinden via de bestaande kanalen.”

Nu er naar schatting 200.000 mensen dakloos zijn geworden, moet er ook veel opvang worden geregeld. In de kerken zal dat niet gaan, verwacht Van Saane. „Die zijn zelf ook getroffen en ze liggen vol glas. Ik heb uit informele gesprekken begrepen dat er al mensen onderdak hebben gevonden bij gemeenteleden. Zelf hoop ik daar ook mijn bijdrage aan te leveren.”