Mensen met een lage sociaal-economische status hebben vaak moeite om informatie over de coronaregels te begrijpen. Het taalgebruik is soms te moeilijk voor ze. Ze zoeken dan op internet naar informatie, of vragen hun vrienden of kinderen om hulp. Het gaat om mensen met een laag inkomen, laaggeletterden en mensen uit minderheidsgroepen, zoals Turken, Marokkanen, Syriërs en Eritreeërs.

Onderzoekers van de Erasmus Universiteit Rotterdam en onderzoeksbureau Pharos hebben mensen uit de groepen gevraagd hoe ze naar de richtlijnen kijken. Dat gebeurde in opdracht van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM)

De ondervraagden kennen richtlijnen als 1,5 meter afstand houden en vaak handen wassen. Andere regels zijn minder bekend. En soms denken de mensen dat iets verplicht is, terwijl dat niet zo is. Zo dachten ze dat iedereen mondkapjes moest dragen terwijl daar op dat moment nog geen sprake van was.

Veel mensen houden zich aan de coronaregels. Soms zijn ze zelfs strenger dan nodig is. Zo zijn er gezinnen die helemaal niet buitenkomen en gezinsleden die afstand van elkaar houden. Maar het lukt niet altijd. Zo is het op werk niet altijd mogelijk om afstand van anderen te houden. Ouders kunnen hun kinderen soms niet thuis laten als ze boodschappen moeten doen.

Veel van deze mensen mijden de dokter, uit angst of omdat ze denken dat artsen geen tijd hebben. „De mogelijkheid bestaat dat door dit gebrek aan zorg, zowel lichamelijke als geestelijke problemen verergeren en zich ophopen”, concluderen de onderzoekers.