Blair begon zijn toespraak echter met het aanbieden van zijn condoleances aan de nabestaanden van twee Britse militairen die dinsdag in Irak sneuvelden. Ook stond de premier even stil bij de lotgevallen van de Brit Kenneth Bigley, die in Irak gegijzeld wordt gehouden, en diens familie. „Ze zijn in onze gedachten, in onze gebeden", verklaarde de Labour–leider.

Zijn bij tijd en wijle komische toespraak, waarin hij geregeld zijn tegenstanders van de Conservatieve partij op de korrel nam, werd in de derde zin al onderbroken door een ontevreden partijlid in de zaal. „U heeft bloed aan uw handen", schreeuwde een tegenstander van de oorlog in Irak. Blair pareerde het protest onmiddellijk met de woorden; „het is goed meneer. U kunt uw protest laten klinken. We leven gelukkig in een democratie zodat u dat kan."

Eerder op de dag hadden demonstranten ook al toegeslagen. Zij hadden tijdens een demonstratie tegen een dreigend verbod op de vossenjacht een aantal dode dieren op straat gedumpt bij het gebouw waar de partij bijeen is. Volgens de politie ging het om een paard en twee kalveren. De Countryside Alliance, die de demonstratie had georganiseerd, wijst iedere betrokkenheid bij de macabere actie van de hand.

Honderden leden van de oproerpolitie hielden de betoging scherp in de gaten. De demonstranten bekogelden hen met lege patroonhulzen. Velen hadden hun jachthonden meegenomen en bliezen op fluitjes. Enkele vrouwelijke betogers gingen goeddeels uit de kleren en doken topless in het koude water van het Kanaal. Agenten arresteerden twee activisten.

In zijn rede van dinsdag stond Blair uitgebreid stil bij de vooruitgang die onder Labour in Groot–Brittannië onder meer is geboekt op economisch vlak, in de gezondheidszorg, ten aanzien van de levensstandaard van alle Britten, en het onderwijs. De progressieve politicus beloofde op tien punten, waaronder onderwijs, veiligheid, sociale zekerheid en gezondheidszorg een nog actievere overheid.

Na zijn uitgebreide verhandeling over binnenlandse aangelegenheden, die ongeveer 80 procent van zijn speech besloeg, wijdde Blair ook nog enige aandacht aan internationale zaken. Hij stond kort stil bij Irak en gaf toe dat de informatie over massavernietigingswapens in handen van Saddam Hussein fout was. Toch „kan ik niet mijn oprechte excuses aanbieden voor het verdrijven van Saddam", ging hij verder. Blair blijft heilig overtuigd dat ingrijpen in Irak en Afghanistan nodig was. „Democratie daar betekent veiligheid hier."