Carmen B. erkende dat ze stiefdochter Amy negen jaar lang, vanaf haar 2e tot haar 11e jaar, stelselmatig heeft mishandeld. Het meisje moest bijna dagelijks martelingen ondergaan. Ze moest geregeld voor haar stiefmoeder gaan staan met de ogen dicht en de handen op de rug, waarna B. haar sloeg en schopte in haar buik, kruis en rug. Ook bonkte B. het hoofd van het kind tegen muren en deuren en duwde ze haar hoofd vaak onder water in de wasbak. Op het waarom van haar misdragingen kon B. geen duidelijk antwoord geven. „Ik voelde me niet gelukkig in mijn relatie, ik was gefrustreerd en was mezelf niet,” vertelde ze.

Het slachtoffer, inmiddels 21 jaar, verklaarde op de zitting in tranen hoe de mishandelingen haar nog dagelijks parten spelen… „Elke nacht heb ik nachtmerries, soms probeer ik mijn adem in te houden omdat ik niet meer wil leven.”

B. verklaarde spijt te hebben van de mishandelingen, maar volgens de rechters maakte ze een „afstandelijke indruk” en lijkt ze „niet te bevroeden wat de enorme gevolgen zijn geweest voor Amy”. Hoewel B. verminderd toerekeningsvatbaar wordt geacht, vinden de rechters „gezien de duur en de stelselmatigheid van de mishandelingen” een onvoorwaardelijke gevangenisstraf op zijn plaats.

Ook achten de rechters haar schuldig aan mishandeling van een eigen dochter gedurende anderhalf jaar, toen deze 7 en 8 jaar was. Zelf verklaarde ze dat ze haar af en toe alleen een „pedagogische tik” had gegeven, maar volgens de rechters blijkt uit getuigenverklaringen dat ze ook bij dat meisje stelselmatig over de schreef ging.