„Als aldaar die ons gevangen hielden, de woorden eens lieds van ons begeerden, en zij die ons overhoop geworpen hadden, vreugd, zeggende: Zingt ons een van de liederen Sions.”

Wat is het lied van Sion of wat bedoelen de vijanden van de Joden met hun vraag aan Israël? Sion is de stad die God verkiest tot heil van allen die behoren tot de kudde van Abraham en het geslacht van David. In dat land is aanschouwd dat Abraham Gods vriend was en David de man naar Gods hart. Daarom geeft God er getuigenis van. Want Hij getuigt dat Hij Zichzelf wilde verheugen over Abraham en David en ook een welbehagen in hen gehad heeft. Ook verklaart Hij dat Zijn woning in Sion is en dat Hij het begeerd heeft tot Zijn woonplaats (Psalm 132:13). Hierover wordt ook gesproken in Psalm 76: „En in Salem is Zijn hut, en Zijn woning in Sion.” In Psalm 84 wordt gezegd: „Zij gaan van kracht tot kracht; een ieder van hen zal verschijnen voor God in Sion.” Gods handelingen met Zijn volk in de bedeling waarin Hij Zich aan hen toont en openbaart, vormden de aanleiding tot het lied van Sion. Overal waar vermeld wordt dat Israël de liederen van Sion zingt, wordt gewoonlijk ook vermeld dat de aanleiding van hun lied ligt in de een of andere overwinning die ze behaald hebben. Een overwinning op vijanden in natuurlijk opzicht, óf op inwendige wellustige boosheden in hun hart. Hierin hebben ze Gods liefde op enige wijze meer dan gewoonlijk ervaren.

Thomas Watson, predikant te Londen (1620-1686)

(Uitleg van Psalm 137:3-6) Het geboortejaar van de Engelse puritein en prediker Thomas Watson is niet bekend, maar ligt ergens tussen 1616 en 1620. Nog tijdens zijn studie in Cambridge werd Watson in 1641 hulpprediker in Hereford. In het najaar van 1646 nam hij het beroep aan naar de gemeente in de Londense wijk Walbrook. In de eerste jaren van zijn bediening zijn veel van zijn preken uitgegeven. Watson was een presbyteriaan. Hij hield vast aan de Engelse staatskerk, maar weigerde zich te onderwerpen aan de van hogerhand opgelegde liturgie, zoals het gebedenboek. Preken werd hem een aantal jaren verboden en hij zat enige tijd gevangen. Thomas Watson overleed in 1686 tijdens zijn persoonlijk gebed.