Ruben is zeker niet de enige jongere met dit probleem, weet Murre. Ze werkt als dyslexiebegeleider aan het Calvijn College in Goes. „Sommige leerlingen kregen op de basisschool al een dyslexieverklaring. Maar de groep jongeren met leesproblemen is nog groter, zien we ook uit testen die we uitvoeren.”

Juist voor deze groep is de nadruk op het geschreven woord een struikelblok. „In de kerk wordt vaak gezegd: Onderzoek je Bijbel, pak eens een goed boek. Maar dat is voor deze jongeren een hele strijd. Dat is echt niet uit onwil, maar lezen kost zo veel moeite. Iets wat je niet goed kunt, doe je ook niet graag.”

Het idee rijpte om zelf de handschoen op te pakken. Samen met Wim Visser uit Nunspeet vormde Murre de redactie van een Bijbels dagboek over de profeten. Predikanten, ouderlingen en jeugdwerkers uit verschillende kerken leverden een bijdrage. Gezocht is naar scribenten die gewend zijn om te schrijven voor jongeren, bijvoorbeeld omdat zij een achtergrond in het onderwijs hebben. Bewust heet het geen ”dagboek voor jongeren met dyslexie”. „Het is echt een dagboek voor alle jongeren. Kinderen met dyslexie functioneren net als anderen. Ze vragen ook niet om een speciale behandeling.”

Toch is juist aan deze doelgroep gedacht. De zinnen en dagboekstukjes zijn kort gehouden, net als de te lezen Schriftgedeelten. De kop en dagelijkse Bijbeltekst hebben een lettertype waarbij de onderkant van de letters dikker is. Dat is voor dyslecten makkelijker te lezen. Een belangrijke regel voor de scribenten: er mag niet worden terugverwezen naar een eerder gedeelte in de tekst. Veel dyslecten hebben namelijk moeite met zulke verwijzingen.

De eerste teksten zijn meegelezen door jongeren met dyslexie. Dat was nuttig, zegt Murre. „Ik dacht als dyslexiebegeleider dat ik ongeveer wel weet wat deze jongeren fijn vinden, maar zij kwamen echt nog met nuttige feedback. Bijvoorbeeld dat té veel korte woorden achter elkaar voor hen ook niet werkt: daar struikelen ze juist eerder over dan dat het helpt bij het lezen.”

Ondanks de aanpassingen richt het dagboek zich op jongeren vanaf 13 jaar, zegt Murre. „Het was de uitdaging om kerngedachten in korte zinnen te zetten, zonder kinderlijk te worden. Deze jongeren zijn niet dom, ze willen juist aangesproken worden op hun eigen niveau. Er mag daarom best eens een moeilijk woord langskomen.”

De titel van het dagboek, ”Blaast de bazuin!”, is voor Murre ook de kern van de boodschap ervan. „Het is een opdracht die vaak in de profeten voorkomt. Enerzijds als een oordeelsaankondiging vanwege de zonde, maar tegelijk is daar altijd het aanbod van genade. Door iedere profeet wordt ook de komst van de Heere Jezus aangekondigd. Jongeren horen in het dagboek de noodzaak én de mogelijkheid van bekering.”

Blaast de bazuin!, Monica Murre en Wim Visser (red.); uitg. Brevier; 376 blz.; € 17,50