In de verte nadert een jongen op een brommer met sportuitlaat. Of misschien wel zonder uitlaat. De overschrijding van de geluidslimiet is weergaloos; een dagelijkse aanslag op mijn trommelvliezen. Het moet nu bijna zes uur zijn. Over een halfuur zal het volgende geluidsmonster passeren. Psychologen hebben er een theorie bij uitgedacht. Daar zijn het ook psychologen voor. De behoefte aan veel decibellen produceren zou gebrek aan libido en spierkracht moeten verhullen. Ik fiets.

De vogels lijken hun adem even in te houden tot de grote dissonant voorbij is.

Ik ben klaarwakker. Gedachten buitelen over elkaar heen. Ik besef ineens dat de vogels er nog zijn. Nog. Enkele nachten geleden heeft de gemeente de processierups weer bestreden. Van alle kanten worden we in ons bestaan bedreigd. Een leger aan teken komt op ons af, pollen, berenklauwen, duizendknopen enzovoort. „Wat wilt u? Een zwerm jeukende rupsenharen over u heen? Huidirritatie? Luchtwegaandoeningen? We doen het voor u”, laat de gemeente weten. „Maar moet dat midden in de nacht? Alsof er een straaljager in de voortuin landt.” Gebeurt er misschien toch iets wat het daglicht niet kan verdragen? „We overvallen de rupsjes in hun slaap. Een biologisch middel, dat vooral de eikenprocessierupsen uitmoordt.” Vooral. Maar die andere 335 rupsen en insectensoorten dan? En de biodiversiteit die zienderogen afneemt? En de mezen? En de…?!

Brabant hanteert een rigoureuzere aanpak. Gif injecteren, waardoor takken, bladeren en eikels een jaar lang giftig blijven. Het is „maar” een proef. Hoe krijg je het verzonnen? Mijn gedachten dwalen af naar winstmachine Booking.com, die een beroep deed op overheidssteun en die volgens zakenblad Quote in korte tijd 1,8 miljard belastingvoordeel had. „Hoe krijg je het verzonnen?” Dat dacht ik ook bij het bonusconstruct als het de KLM-top lukte miljarden staatsteun binnen te halen. Van mij mogen ze die bonus hebben, mits ze hun machines nog een jaar uit de lucht houden. De roodborst en zijn collega’s zingen instemmend.