Vorige week werd de olieprijs voor het eerst in de geschiedenis negatief, na het wegvallen van de vraag vanwege de coronacrisis en hogere productie door onder meer Saudi-Arabië en Rusland.

„Geen opslag betekent een groot probleem en zelfs mogelijk een milieuramp”, aldus Van Cleef. In dat scenario duikt de olieprijs waarschijnlijk weer onder nul. Daardoor wordt het verleidelijk voor olieproducenten in landen waar de handhaving van regels wat minder streng is, om de olie ergens in de natuur te dumpen.

Toch zal het waarschijnlijk niet zover komen, is de overtuiging van de econoom. Hij ziet nu al dat veel olie-installaties stilgezet worden. Dat gebeurt met name bij producenten van schalieolie, of olie van boorplatforms op zee die doorgaans een hogere olieprijs nodig hebben om winstgevend te blijven. Maar het gaat nu nog niet snel genoeg, vindt Van Cleef. Dat is ook zichtbaar op de oliemarkt, waar de Amerikaanse olieprijs dinsdag nabij 10 dollar schommelt na een harde daling op maandag.

Het sluiten van een olie-installatie is een pijnlijke keuze voor een producent, legt Van Cleef uit. Vaak kan die niet zo makkelijk weer worden opgestart. „Het werkt bij olie-productie net zoals een oude klok bij oma en opa. Als je hem met rust laat, tikt hij door en als je eraan rommelt, gaat hij kapot.” De installatie kan vaak pas weer worden opgestart als de producent bereid is extra te investeren.

Voor veel commerciële partijen in de Verenigde Staten, die vaak eenmanszaken of kleine bedrijven zijn, is dat geen optie. Daarom blijven ze olie oppompen tot het laatste moment. Toch liggen hun kosten hoger dan bij het Russische Rosneft of het Saudische Saudi Aramco, waardoor zij als eerste moeten gaan bloeden, denkt de econoom.