Voor mensen met een functiebeperking is deze tijd extra zwaar. Zij moeten het vaak stellen zonder hulp en zonder eten. Zij hebben zelfs geen toegang tot distributiepunten, opgezet door religieuze of humanitaire instellingen, laat staan tot medische zorg.

Als animator van stichting Fakkel 2000 heb ik al meer dan twintig jaar vrijwel dagelijks contact met blindenorganisaties in Kameroen. We hebben vaak aan een half woord genoeg, want zelf kan ik ook niet zien. Bovendien reis ik er om het andere jaar heen voor het bezoeken van onze projecten, die beogen blinden een autonome toekomst te bieden, met name via onderwijs en een vakopleiding. Dan bivakkeer ik altijd bij de lokale bevolking. Zo hoor je nog eens wat. En mag je zelf ervaren hoe armoede voelt. Nu maak ik me grote zorgen over hun lot.

Geen compensatie

Op 18 maart heeft ook de Kameroense overheid de nodige maatregelen afgekondigd om de verspreiding van Covid-19 in het land te beperken. Die komen in grote lijnen overeen met de maatregelen in het Westen. Alleen zitten de reisbussen voor het gewone volk daar nu niet meer tjokvol maar halfvol.

De overheid van Kameroen biedt geen compensatie voor inkomstenderving, nu de economie stevig wordt geraakt. De vervoerssector dreigt langdurig te gaan staken, als de overheid geen soelaas biedt, bijvoorbeeld door de brandstofprijs te verlagen.

Veel ondernemingen moeten hun personeel ontslaan, er dreigt een enorme werkloosheid en sommige families hebben niets meer te eten. Daarom is het nog niet zozeer het coronavirus dat levens eist, maar veel meer de honger. Zo weten veel marktverkoopsters zich geen raad, nu ze hun kroost ’s avonds nauwelijks meer iets eetbaars kunnen voorzetten.

Bedelstaf

Hoe is het dan gesteld met onze doelgroep, de blinden? Voor hen zijn de omstandigheden nagenoeg onleefbaar. Ze zitten thuis, zonder eten, zonder maatschappelijke steun en zonder hulp. Het merendeel van hen heeft dagelijks niet meer te besteden dan 300 CFA-frank (45 cent), waardoor sommigen zich nu al genoodzaakt zien zich weer te verlagen tot de bedelstaf, zoals in het verleden.

Zonder hulp zijn zij ook niet in staat voedseldistributiepunten te bereiken. En mochten zij besmet raken, dan kunnen zij niet naar het ziekenhuis, want de gezondheidszorg in Kameroen is niet gratis. Vandaar dat zij doodsbang zijn deze crisis niet te zullen overleven.

Hoger budget

Robert Ekabe Eyaman, de leider van de blindenorganisatie in Kameroens economische hoofdstad Douala, wordt dagelijks heel wat keren gebeld door medeblinden zonder familie, die hem in tranen smeken om hulp, al was het een korst brood. Maar wat kan hij doen? Zijn gezin zit zelf ook in de armoe.

Volgens hem moeten de overheden overal ter wereld niet alleen alles op alles zetten om de coronacrisis te bezweren, maar ook om de situatie van hun volk te verbeteren. En de (lokale) religieuze en humanitaire hulpinstanties moeten zich extra inzetten om kwetsbare groeperingen te beschermen en te verzorgen wanneer zij besmet raken. Zij verdienen daarvoor eerder onze financiële steun en ons vertrouwen dan de overheden.

Ook de niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) moeten zich inspannen om de bevolking van noodlijdende landen te steunen. Want veel van die landen, met name in de Hoorn van Afrika, functioneren feitelijk nog als dictatuur: de gelden vanuit het Westen komen er vooral ten goede aan de president en zijn kliek, terwijl hun volk gebrek lijdt.

Zo verzamelt de ngo Wilde Ganzen informatie van haar lokale samenwerkingspartners. Daarmee wil zij een beroep doen op de Nederlandse overheid om het budget voor ontwikkelingssamenwerking te verhogen, zolang de crisis duurt.

Voedselpakketten

Afwachten is in deze situatie geen optie. Daarom heeft Fakkel 2000 zelf vast actie ondernomen om de honderd meest schrijnende gevallen in de miljoenenstad Douala te steunen met een voedselpakket voor een week. Lokaal wordt basisvoeding, zoals rijst, bonen, pasta en olie, in grootverpakking ingekocht om daarvan pakketten op maat samen te stellen en bij de blinden thuis te bezorgen. Het team ter plekke is in staat efficiënt en transparant te werken, gemotiveerd door Jezus’ woorden: „Wat u voor de minsten van de mijnen hebt gedaan, hebt u voor Mij gedaan.”

Zodra de distributie goed loopt, kunnen ook andere blindenorganisaties in Kameroen worden geholpen.

De auteur is animator en contactpersoon van de Nijkerkse stichting Fakkel 2000, die blinden en blindenorganisaties in het Afrikaanse Kameroen en buurlanden financieel en met leermiddelen ondersteunt.