Dit zou Andersen eventueel voldoende financiële middelen moeten verschaffen om de schadeclaims te betalen die zijn ingediend door verschillende groepen van Enron-investeerders die zich benadeeld voelen door Andersens „nalatigheid.”

De klagers menen namelijk dat Andersen veel ellende had kunnen voorkomen, als men op tijd had gewaarschuwd voor de twijfelachtige boekhoudkundige praktijken van Enron. Andersen keurde die praktijken echter goed, met als gevolg dat er miljarden aan belegd vermogen verloren zijn gegaan.

Behalve met de schadeclaims van beleggers wordt Andersen ook geconfronteerd met een andere procedure, omdat het bedrijf massaal duizenden Enron-documenten heeft vernietigd, terwijl men wist dat de Amerikaanse beurswaakhond SEC en de FBI met onderzoeken waren begonnen.

Andersen moet overigens opschieten met onderhandelingen over de verkoop van z’n buitenlandse activiteiten, want verschillende Andersen-vertegenwoordigingen in Europa zijn zelf al begonnen de markt te verkennen. Als zij besluiten om de banden met Andersen te verbreken, valt er voor Andersen weinig meer te verkopen.