De hele klas op het scherm
Niet alleen in Nederland zijn de scholen gesloten, maar ook in andere Europese landen. Hoe pakken ze daar het onderwijs op? Korte impressie uit Italië.
Met ongeduldige toon vraagt mijn dochter in de studiekamer om mijn interventie. „Welke code moet ik intypen?” Als ik het probleempje voor haar heb opgelost, verschijnt op het scherm de juf, ”la professora”in Italië genaamd. Aan de rand van het scherm zijn alle 22 deelnemende leerlingen te zien die vanaf thuis zijn ingelogd.
Maandag was de eerste dag dat de school van mijn 11-jarige dochter met e-learning begon. En met succes. Mijn dochter vond het wel spannend, en ze nam goed deel aan de virtuele les. Alle schoolgaande kinderen in Italië zijn al tien dagen thuis en langzaam maar zeker worden leerprogramma’s doorgevoerd.
Het telewerken, waaronder e-learning, zit niet in het bloed van Italianen. Italië is traditioneel langzaam met technologische vernieuwingen. Telewerken wordt door minder dan 4 procent van het werkzame deel van de samenleving gedaan, tegen 14 procent in Nederland, dat dan ook wel Europees koploper is. Italië is slecht ‘bekabeld’. Slechts een kwart van de bevolking is aangesloten op supersnel breedband. Dat heb je wel nodig wil je met succes telewerken.
De coronacrisis heeft dit alles op zijn kop gezet. Sinds de universiteiten zijn gesloten, werkt mijn vrouw keihard om e-learning op haar faculteit op orde te krijgen.
Het afstuderen op afstand is ook geen kleinigheidje. Een hoogleraar op die andere universiteit vertelde mij dat op zijn faculteit voor het einde van deze maand 225 studenten moeten afstuderen. Voor elke student moeten de commissieleden vanaf thuis op een virtueel platform bij elkaar komen, maar er ook voor zorgen dat er tenminste twee andere studenten bij zijn, omdat afstuderen in het openbaar moet plaatshebben.