Twee van de Nederlanders die in Vietnam in quarantaine zijn geplaatst, zeggen wanhopig te zijn en willen zo snel mogelijk weg uit het land. De situatie waarin zij worden vastgehouden is erbarmelijk, zegt Naomie Theeuwes (25) tegen het ANP. Zij en haar moeder (58) maken deel uit van het reisgezelschap van Kras Reizen dat in Hoi An is vastgezet door Vietnamese autoriteiten.

„We zijn dinsdag van ons eigen hotel overgebracht naar een voormalig hotel. Dit gebouw is al enige tijd gesloten, het is een bouwval. Er is hier helemaal geen personeel. Wij mochten alleen onze kamer verlaten om een luchtje te scheppen. Militairen bewaken de poort. Doordat er een akkefietje is geweest, mogen wij nu helemaal de kamer niet meer verlaten”, aldus Theeuwes.

In het gebouw zijn muizen en ratten en het sanitair is volgens Theeuwes belabberd. „Vandaag hebben wij een halve dag geen stromend water gehad. Verder is het hier heel vies, hebben we geen zeep en schone handdoeken.” Volgens de reizigster wordt de sfeer in het gebouw steeds grimmiger, omdat iedereen weg wil van die plek. „Er zijn gevoelens van agressie en wanhoop. Iedereen wil alleen maar naar huis.”

Maar daarover is veel onduidelijk. „Pas dinsdagmiddag zijn we getest op het coronavirus, terwijl we al veel langer in quarantaine zitten. Ze zeggen dat we donderdag uitslag krijgen, maar wij vrezen dat dit nog wel eens kan uitlopen. We hebben gehoord dat de tests helemaal aan de andere kant van het land bekeken worden.”

De reizigers werden door de lokale overheid in quarantaine geplaatst in een hotel omdat ze op een binnenlandse vlucht hebben gezeten waar ook een persoon op zat die mogelijk besmet is met het nieuwe coronavirus.

Inmiddels worden in het gebouw behalve de Nederlanders ook andere Europese reizigers ondergebracht. „Er komen er steeds meer bij. Wij proberen ze te vermijden. Bij contact vrezen we dat ze ons zeggen dat de tests dan niets meer waard zijn.”

Van de lokale ambassade krijgen ze geen steun, zegt Theeuwes. „Alleen de reisleider heeft contact met ze. Ze zeggen alleen maar dat we de aanwijzingen van de lokale autoriteiten moeten opvolgen. Maar wij willen gewoon naar huis toe.”