Dat is de „droom” van prof. dr. R. F. M. Lubbers, hoge commissaris voor de vluchtelingen bij de Verenigde Naties. Hij verwoordde deze maandag tijdens de opening van het academisch jaar van de Radboud Universiteit Nijmegen, zoals Katholieke Universiteit Nijmegen sinds begin deze maand heet. Lubbers kreeg van de universiteit gisteren een eredoctoraat vanwege „zijn grote verdiensten bij het zoeken naar wegen die leiden tot een betere samenleving met gelijke kansen en rechten voor iedereen.”

Lubbers, van 1982 tot 1994 premier in Nederland, vindt dat de huidige regering te weinig vluchtelingen opvangt. Het Nederlandse quotum staat op 500 personen per jaar, maar in de periode 1999-2001 zijn er in totaal slechts 439 toegelaten.

Als elk land volgens een vastgesteld quotum mensen uitnodigt, zorgt voor een goede terugkeerregeling als de omstandigheden zijn gewijzigd en meewerkt aan opvang van vluchtelingen in de regio, is er volgens de hoge commissaris veel gewonnen: „Zo wordt mensensmokkelaars de wind uit de zeilen genomen, kan er een humaner toelatingsbeleid worden gevoerd en is er minder verwarring tussen echte vluchtelingen en economische migranten.”

Lubbers herhaalde maandag zijn kritiek op het Nederlandse asielbeleid. Dat is in zijn ogen te streng. De VN-commissaris vindt dat asielzoekers die langer dan twee jaar op een beslissing moeten wachten, een definitieve verblijfsvergunning moeten krijgen. Dat geldt zeker voor kinderen. „Hun rechten moeten prevaleren boven de beperkingen van de asielprocedure.”

Volgens de oud-premier is het Nederlandse beleid te veel gericht op afschrikking van asielzoekers en de gedachte dat hoe minder vluchtelingen er komen, hoe beter dat is. Dat is volgens hem niet terecht, omdat er op dit moment meer mensen uit Nederland vertrekken dan er zich hier vestigen.

De Nederlandse regering zou volgens Lubbers niet in alle gevallen moeten besluiten tot gedwongen terugkeer van asielzoekers naar het land van herkomst. Als vluchtelingen zijn geïntegreerd, Nederlands kennen en hier werken, is het volgens hem „goed verdedigbaar” om ze de mogelijkheid te bieden hier te blijven.

In het Algemeen Dagblad van vandaag gaat Lubbers uitgebreid in op de affaire met de Amerikaanse medewerkster van zijn organisatie, de UNHCR. Hij verklaart geen enkele spijt te hebben van zijn daden en is dan ook niet van plan zijn gedrag tegenover vrouwen te veranderen. Hij zegt dat hij „een vriendschappelijke hand” heeft gelegd op de rug van de dame en niet op haar achterste. De commissaris hoopt dat de affaire hem niet langer achtervolgt en dat mensen zullen luisteren naar zijn boodschap.