Joodse eigenaar van oude viool nog steeds spoorloos
Maandenlang zocht Leni van der Weijden naar de Joodse familie van wie haar viool afkomstig is. Tot nog toe tevergeefs.
Ze bezit de viool al 35 jaar. „Al zou ik echter maar één familielid terugvinden, dan zou ik het instrument graag afstaan.”
De geschiedenis van de viool zit vol waarschijnlijkheden. Waarschijnlijk heette de eigenaar Van Loggem en waarschijnlijk woonde die op Uithoornstraat 15-II in Amsterdam. Waarschijnlijk –zo is het doorverteld– nam een bevriend echtpaar de viool tijdens de Tweede Wereldoorlog in bewaring. Wat er van de eigenaar(s) geworden is? Ze hebben het strijkinstrument nooit opgehaald.
Het bevriende echtpaar werd ouder en zocht nieuw onderdak voor de viool. „Ze gaven hem aan mijn muzikale schoonfamilie”, zegt Van der Weijden. „Mijn schoonouders hebben de viool op een kast gelegd. Hij mocht absoluut niet worden gebruikt, want hij was eigendom van een ander.” Maar van wie? „Ze hadden een druk gezin met acht kinderen, dus waarschijnlijk zijn ze nooit aan een zoektocht toegekomen. Dat was toen ook niet zo gebruikelijk.
In 1985 is ons huis in Ouderkerk aan den IJssel afgebrand. Ook mijn viool ging verloren. Toen kreeg ik van mijn schoonmoeder de viool die ze had bewaard. Na veertig jaar zou de eigenaar wel niet meer komen opdagen, dus daarom gaf ze het instrument weg.”
Het echtpaar Van der Weijden verhuisde. „God zorgde ervoor dat we in Gouda een nieuw huis kregen. En Hij zorgde er ook voor dat we weer spullen hadden. Ook deze viool. Zo zag ik het. Tegelijk gaf het een vreemd gevoel dat de eigenaars van de viool waarschijnlijk niet meer leefden.” Omgebracht door het naziregime.
Speurtocht
Spelen op het snaarinstrument gaat momenteel niet. „Ik heb pas een nieuwe schouder gekregen.” Een zwager bracht Van der Weijden op het idee toch weer een poging te doen de oorspronkelijke eigenaars van de viool te achterhalen. Pogingen om nabestaanden te vinden leverden echter niets op.
Bekend is dat een dochter van de Joodse familie Van Loggem met een Huisman was getrouwd. „Ik dacht een familielid gevonden te hebben, maar hij reageerde op geen enkel telefoontje of e-mail. Op een gegeven moment dacht ik: Dit begint op stalken te lijken. We hebben onze uiterste best gedaan, maar niets lukt. Dan moet ik het maar loslaten.” Al blijft de hoop bestaan dat zich ooit een nabestaande van het Joodse gezin zal melden.