Column (Mariska Dijkstra): Beverbende

De boot zou er ongeveer anderhalf uur over doen. Dus settelde ik me met een krant in een roodfluwelen onderuitzakbank in de lounge van de buik van de veerpont die me naar een van de Waddeneilanden moest brengen. Schuin voor me zat een groepje jongeren. Drie vrouwen, twee mannen. Begin twintig, schatte ik. Ik zag slechts halve gezichten, want het grootste deel van hun lichaam zat verborgen achter een bank met een hoge leuning.