Voor alle elf slachtoffers is de verdachte ook aangeklaagd voor het „brengen én laten in een hulpeloze toestand door het onnodig toedienen van insuline, met zwaar lichamelijk letsel of de dood tot gevolg”. De twee aanklagers zeiden vrijdag voor de rechtbank in Rotterdam dat A. deze toestand met „boze opzet” liet voortbestaan.

A. zette behandelaars na de ernstige onwelwordingen op het verkeerde been, door „te liegen en glashard te ontkennen” dat er insuline in het spel was. De verdachte heeft dat bewust en weloverwogen gedaan, zei de officier van justitie. Eenvoudige handelingen hadden levensreddend kunnen zijn.

Als motief gaan de aanklagers vooral uit van een doktersfantasie. De verdachte wilde graag arts zijn, met bijbehorende dynamiek en drama, en hij wilde waardering krijgen, stelden psychiatrisch deskundigen. „Voor zijn grootste wens moest alles wijken” Psychiaters zagen bij A. alleen schaamte, geen verdriet. Het zou bij de verdachte niet gaan om agressie of om oude zieke mensen uit hun lijden te verlossen.

Tijdens zijn gewelddadige jeugd heeft A. ernstige persoonlijkheidsstoornissen en PTSS ontwikkeld. Het OM ziet hem als verminderd toerekeningsvatbaar. Maar ondanks zijn zwakbegaafdheid en onderontwikkeling op bepaalde vlakken, moet hij wel volgens het volwassenenstrafrecht worden veroordeeld, vinden de aanklagers.

Het OM acht de kans dat A. opnieuw de fout in gaat groot, omdat hij geen besef heeft van zijn tekorten. Omdat A. nog niet afziet van zijn dokterswens, is tegen de verdachte dan ook een beroepsverbod geëist, die volgens het OM nu meteen moet ingaan.

De Rotterdammer beriep zich deze week op zijn zwijgrecht en zei af en toe: „ik heb er niks mee te maken”. Bij de eerste verhoren heeft hij wel toegegeven dat hij bij drie vrouwen insuline heeft ingespoten. Bij enkelen staat dat op camerabeelden.

Maandag komen A.’s advocaten aan de beurt.