De vrouw verwachtte op dat hartelijk bidden en smeken toch wel een gunstig antwoord. Wie weet hoe zij gehunkerd heeft en naar de opening van Zijn mond gesnakt heeft.Maar zie, Hij antwoordt haar niet een woord. Het was of al haar bidden en smeken Hem niet een woord waard was. O, dat zwijgen van Jezus, van Wie zij alle hulp verwachtte. Het valt als een donderslag op haar hart. Het is nog een wonder dat die vrouw niet in moedeloosheid wegzinkt.

O, dat smeken van die vrouw en dat zwijgen van Christus komt in onze ogen wonderlijk voor. Jezus is vol van genade en barmhartigheid en met diep medelijden met de mensenkinderen. Maar waar is hier het gerommel van Zijn ingewanden? Een stenen hart zou over deze vrouw bewogen worden en wordt het weke hart van Jezus hier niet bewogen? Zij vat de Heere Jezus aan op Zijn ontfermende liefde en roept met een ernstig gebed en ogenschijnlijk met veel tranen: „Ontferm U mijner.”

Deze vrouw te helpen en haar dochter te genezen was het doel van deze reis. Want we lezen niet dat de Heere daar meer wonderen gedaan heeft. Waarom doet Christus dan zo afstotend? Door dit geval, door wat de vrouw voor haar dochter begeerde, konden God en Christus toch door die hele landstreek verheerlijkt worden. Hoe wonderlijk zijn Zijn wegen en onnaspeurlijk Zijn gedachten!

Gerardus van Aalst, predikant te Westzaandam (Geestelijke mengelstoffen, 1758)