De rechter schetste deze gang van zaken donderdag op de derde zittingsdag. A. zwijgt nog steeds hardnekkig. Knijpend in een stressbal blijft hij de rechters aanstaren. Na aandringen zei hij hardop zich op zijn zwijgrecht te beroepen. Ook ontkende hij weer: „Ik heb er niks mee te maken, verder beroep ik me op mijn zwijgrecht op advies van mijn advocaten”. Ook dinsdag sprak hij deze regel uit. Maandag zei hij vrijwel niets.

De 73-jarige vrouw had geen diabetes en was dementerend maar verder gezond. In het ziekenhuis dachten ze na de hypo dat ze mogelijk alvleesklierkanker had. Dit orgaan regelt de bloedsuikerspiegel. Ze zou daarvoor niet worden behandeld. Ze knapte opeens op en mocht terug naar het Jasmijnhuis. Op de derde dag werd ze opeens toch weer zwak en apathisch.

Na deze derde hypo besloot het verzorgingshuis een ‘comfort-care-beleid’ te voeren waarbij de behandeling wordt stopgezet en een patiënt morfine krijgt toegediend. Binnen een week overleed ze. Bij de 76-jarige vrouw gebeurde enkele weken later, in de eerste maanden van 2017, iets soortgelijks. Zij was ook dement en had wel diabetes. Ze heeft hoogstwaarschijnlijk een overdosis insuline gekregen, hebben deskundigen achteraf vastgesteld.

Ook twee andere vrouwen in het Jasmijnhuis kregen in de zomer van 2017 hypo’s door toediening van insuline. A. heeft acht maanden in deze instelling gewerkt, tot begin oktober, zonder diploma. Hij zei bij zijn aanstelling dat hij die bijna zou krijgen maar in werkelijkheid was hij al van school gestuurd. Het Jasmijnhuis liet hem op niveau 3 werken, wat betekende dat hij tijdens diensten soms eindverantwoordelijke was.

A. wordt beschuldigd van vier insulinemoorden en meerdere pogingen daartoe in vier verzorgingshuizen in de regio Rotterdam.