”Ja, het kan”, is de slogan waarmee de Argentijnse president Macri afgelopen zaterdag een paar honderdduizend toehoorders toesprak in het centrum van Buenos Aires, een week voordat de Argentijnen een nieuwe president kiezen deze zondag.

Weinigen in Argentinië geloven echter nog in een herverkiezing van de centrumrechtse president. Macri beloofde de rommelige staatsfinanciën van zijn voorganger Cristina Kirchner weer op orde te brengen, de publieke uitgaven terug te schroeven en met vrije handel de economie weer op gang te krijgen na jaren van stagnatie.

Maar die beloften kon hij niet waarmaken. Vier jaar later is de armoede juist met 8 procentpunten opgelopen tot meer dan 35 procent, en de inflatie bereikte het afgelopen jaar recordhoogten met ruim 54 procent. Ook de staatsschuld steeg weer fors nadat de president zich een jaar geleden genoodzaakt zag aan te kloppen bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) voor een reddingsplan van 51 miljard euro, de hoogste lening uit de geschiedenis van het fonds. Het mocht niet baten, want in augustus moest de regering de afbetaling van haar schulden opnieuw uitstellen, waarmee het land de facto wederom failliet is.

Vijand

En dat namen de kiezers hem niet in dank af. Bij de voorverkiezingen in augustus straften de kiezers hem af door massaal voor Macri’s peronistische tegenkandidaat Fernandez te kiezen, die won met een verschil van 16 procentpunten. Fernandez’ vicepresident is ex-president Cristina Kirchner, die vriend en vijand verbaasde door het kandidaatschap voor president af te staan aan de gematigder Fernandez.

Een slimme zet, waarmee het duo ook de middenklasse die voorheen op Macri stemde, voor zich won. Volgens de recente peilingen ligt Fernandez nu zelfs 19 punten voor op Macri.

Macri poogt nu kiezers terug te winnen die overliepen naar Fernandez. „Ik wil jullie zeggen dat ik naar jullie heb geluisterd, en dat we niet op moeten geven. Meer dan ooit moeten we nu samen verdergaan, omdat drie jaar weinig tijd is om de geschiedenis te veranderen”, sprak Macri vanaf het presidentiële balkon. „Uitdagingen zullen we blijven tegenkomen, maar die lossen we niet op met een terugkeer naar het verleden”, zei hij, refererend aan de formule Fernandez-Kirchner.

Investeerders vrezen een terugkeer naar het protectionistische economische beleid van Kirchner, waarbij zij schuldeisers tegen zich in het harnas joeg en met regulerende maatregelen en overheidssubsidies de economie draaiende hield. Daarmee was het volk weliswaar tevreden, maar liet ze de economie in chaos achter. Bovendien wordt ze achtervolgd door corruptieschandalen.

Maar Fernandez belooft een gematigder weg uit de crisis te zoeken dan zijn temperamentvolle vicepresident. Hij zegt de voorwaarden van de IMF-deal te zullen heronderhandelen, naar een oplossing te zoeken met de schuldeisers en hij belooft de financiën weer op orde te krijgen.

Wie er ook wint, de nieuwe president wacht een gigantische uitdaging. In 2003 kon de binnenlandse productie in korte tijd zich herstellen dankzij een forse devaluatie van de peso en lage lonen. Maar in de huidige context van regionale protesten tegen inkomensongelijkheid en bezuinigingsmaatregelen, zal het van de overredingskracht van het nieuwe duo afhangen of de bevolking een dergelijk offer nogmaals zal willen brengen.