Enkele dagen later zijn we in de stad van Kenau Simonsdochter Hasselaer. De vrouw die in de Tachtigjarige Oorlog haar mannetje stond. Dat hebben de Spanjaarden geweten. Er is een kleine expositie in het oude raadhuis: ”Haar stem in Haarlem. 100 jaar vrouwenkiesrecht”. De grondwetswijziging van 1917 gaf vrouwen passief kiesrecht. Ze mochten niet zelf stemmen, maar wel gestemd worden voor politieke functies. Op 28 september 1919 volgde het actief kiesrecht, recent een eeuw geleden. Het was geen primeur. Nederland nam de dertiende plaats in op de wereldranglijst. Zwitserland volgde pas in 1971! In Saudi-Arabië wisten de mannen tot 2015 vol te houden dat vrouwen maar één recht en één rol hebben: het aanrecht en de deegrol.

In Haarlem kwamen in 1919 maar liefst drie vrouwen in de gemeenteraad. Roermond claimt overigens het eerste vrouwelijke raadslid: Mathilde Haan. Of zij zich ook zo gedroeg…? Anno 2019 hebben vrouwen in zeven gemeenteraden een meerderheidspositie. Zij delen steeds vaker de lakens uit. Volgens feministen nog altijd te weinig. Geen paniek: topvrouwen komen vanzelf bovendrijven, zei ooit Eurocommissaris Neelie Kroes. Dat viel tegen. En heb je er eindelijk een, zoals KPN met Dominique Leroy, dan raakt de kandidaat in opspraak en moet ze terugtreden.

Ook op de steiger, onder de motorkap, bij de vuilnisverwerking, de advocatuur, de zorg en het onderwijs is er onbalans. Misschien raken natuurlijke evenwichten juist verstoord door te veel ideologische regeldrift van de overheid. Ondertussen knutselt minister mevrouw Van Engelshoven ijverig voort aan haar genderneutrale samenleving. Niks haantjes en kipjes, roze en blauw, jongens- en meisjesspeelgoed. Vrijheid, gelijkheid, broederschap. Het tijdperk van Aquarius is aangebroken; de Franse Revolutie ebt nog na. Maar als we allemaal gelijk zijn, hebben we ook geen quota meer nodig. Liever toch maar de diversiteit die onze Schepper aanbracht.