Hij sprak vrijdag in Gouda op de bijeenkomst over pleegzorg, georganiseerd door het Platform Jeugdhulpverlening waarin verschillende kerken samenwerken.

Christelijke pleegouders, die vanuit de Bijbelse notie van herbergzaamheid een kind opvangen in hun gezin, geven het kind ook een plaats in de gemeente, aldus ds. Visser.

Doordat het kind het dagelijks contact met de biologische ouders verliest, maakt het een rouwproces door. Dan komt het pastoraat om de hoek kijken. „Eerstverantwoordelijken in dat pastoraat zijn de pleegouders zelf, vervolgens de ambtsdragers, maar het is ook de roeping van elk gemeentelid”, zei de predikant.

Veilig thuis

Ds. Visser maakt onderscheid tussen pleegkinderen die wel of niet met de Bijbel zijn opgevoed. Volgens de predikant willen christelijke pleegouders hun hart en huis openstellen om een kind een veilig thuis te bieden en het iets meegeven van het leven met de Heere en Zijn Woord.

Het kind komt in de kerk, gaat naar de zondagsschool, naar de catechisatie en naar de vereniging. „Dat alles heeft iets van een samenwerkingsverband tussen pleegouders en ambtsdragers. Bij alle fasen in het leven van het pleegkind proberen we te laten zien wat Gods leiding is in het leven van het kind.”

Bij een pleegkind dat uit een gezin komt waar het niet is opgevoed met de Bijbel is de hulpvraag sterkt afhankelijk van de pleegouders. Pastorale zorg is van belang wanneer het kind zijn biologische ouders mist. Zeker als het pleegkind voor langere tijd in het gezin blijft kan volgens ds. Visser het gewicht van de pastorale zorg toenemen. „Als zich telkens weer nieuwe momenten van verlieservaringen in het leven van het pleegkind voordoen, is het gebed van belang”, aldus de predikant.

Beproef middel

Dat stelde ook J. M. Verwijs, lid van het Platform Jeugdhulpverlening vanuit de oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland, in zijn openingswoord op de bijeenkomst.

Hij wees op Psalm 25, waar de dichter vraagt naar de weg van de Heere. ”Tot u, o Heere, hef ik mijn ziel op”. Verwijs noemde het gebed een beproefd middel.

Rouw is normaal

Er is altijd iets aan de orde wat te maken heeft met rouw, stelde Irene Janse, pleegzorgmedewerker bij de organisatie Timon. Volgens haar is rouw in de pleegzorg aan de orde van de dag. „Rouw is normaal en mag er zijn, maar het prikkelt altijd wel ergens.”

Een pleegkind verliest iets in het leven. „Je kunt er vanuit verschillende perspectieven naar kijken, maar het is voor een pleegkind moeilijk om rouw en verlies een plekje te geven”, zegt ze. „Kleine dingen kunnen een groot verlies maken.”

Janse wees er op dat pleegouders ook goed voor zichzelf moeten zorgen.

In vijf workshops werd uitvoerig stilgestaan bij rouw en verlies rondom pleegzorg, hoe het pleeggezin ermee omgaat, de taak van de ambtsdrager, gastopvang en ervaringen van een pleegouder.