Donderdag waarschuwde Netanyahu al dat „het erop lijkt dat Israël geen andere keus heeft dan een militaire operatie in Gaza te beginnen.” Hij voegde daaraan toe dat de Joodse staat in dat geval waarschijnlijk ook geen andere optie heeft dan het regime van Hamas ten val te brengen.

Vrijdag deed de premier daar nog een schepje bovenop. Oorlog in Gaza kan op elk moment uitbreken, mogelijk nog vóór de verkiezingen, verklaarde Netanyahu, kort na terugkeer van een bezoek aan de Russische president Vladimir Poetin. Dinsdag gaan de Israëliërs naar de stembus, dus het zou binnen enkele dag zover kunnen zijn.

De grote vraag is waarom Netanyahu juist nu met zoveel nadruk hint op een Israëlisch offensief in de Gazastrook en het omverwerpen van Hamas.

„We hebben te maken met een situatie waarin een terreurbeweging die raketten op ons afschiet, de macht in Gaza heeft overgenomen. En ze doet niets om andere schurkenbewegingen in toom te houden, ook als ze dat zou willen”, aldus de uitleg van Netanyahu.

Strikt genomen is dat natuurlijk geen nieuws. Sinds het overnemen van de macht in de Gazastrook in 2007, heeft Hamas duizenden raketten op Israël afgeschoten en weinig tot niets gedaan om andere terreurfacties onder de duim te houden. Diverse keren leidde dat tot een grootschalig conflict. Maar waarom juist nu?

Zou het te maken hebben met het feit dat Netanyahu dinsdag tijdens een campagnebijeenkomst in Ashdod door luchtalarm werd verrast en er drie raketten vanuit Gaza werden afgevuurd? Lijfwachten haastten zich toen om de premier van het spreekgestoelte af te voeren en in veiligheid te brengen.

Geen sprake van, zei Netanyahu heel stellig. Hij uitte zelfs kritiek op zijn eigen ministers, die na het incident direct op sociale media opriepen tot een aanval op Hamas. „Er zál een operatie komen, maar ik baseer mijn beleid niet op tweets”, benadrukte de premier.

Maar waarop dan wél? Dat Israël zich tegen de agressie van Hamas en de achterliggende dreiging van Iran moet verdedigen, staat buiten kijf. Nog los van alle humanitaire overwegingen, zou het echter onverstandig zijn net voor de verkiezingen een oorlog te beginnen.

Niet alleen laadt Netanyahu daarmee de verdenking op zich dat hij een mogelijke gewapend conflict in Gaza als laatste middel in zijn eigen verkiezingscampagne gebruikt, maar hij schept daarmee ook een onzekere situatie voor een deugdelijk bestuur van de Joodse natie.

Na de mislukte formatie van april is het hoog tijd dat Israël weer een werkbare regeringscoalitie krijgt. Daar helpt een nieuwe oorlog in de Gazastrook bepaald niet bij.