Wat aan de buitenkant een fantasieloze loods is op een industrieterrein in Almere, blijkt binnen een kleurig kantoor te zijn met mooie houten vloeren. Julius Jaspers was ooit eigenaar van een succesvol cateringbedrijf, maar verkocht het toen het explosiever groeide dan hij eigenlijk wilde. Nadien raakte hij in geen jaren een pan meer aan.

Hij schaarde zich vijftien jaar geleden aan de zijde van zijn moeder, die de groothandel Studio Bazar runde en hij hielp haar mee de zaak uit te bouwen. Toen hij zelf vader werd, begon hij weer te koken. „Al zijn mijn kinderen van 8 en 10 jaar natuurlijk toch dol op patat.” Een druk leven in combinatie met een voorkeur voor lange en goede maaltijden, leidde tot ”smart cooking”. „Kortweg een methode om vooraf zo veel maatregelen te treffen dat je vlak voor de maaltijd nauwelijks tijd nodig hebt om iets goeds op tafel te krijgen”, zegt Jaspers.

Hij schreef ”smart cooking 1” en gaf het uit in eigen beheer. Toen er binnen een halfjaar 5000 boeken waren verkocht, schreef hij een tweede deel, dat al even succesvol bleek. Nu volgt dan ”smart cooking 3”, over de Aziatische keuken. Want al jaren reist Jaspers naar Zuidoost-Azië, met name Vietnam, voor het inkopen van spullen voor de groothandel. Ook in het zakendoen is voortdurend het domino-effect zichtbaar. De kookboeken zijn weer aanleiding tot het starten van een demonstratiekeuken: de Smart Kitchen, intussen ook de naam voor de website.

Terug bij af? „Nee, nooit meer. In mijn cateringbedrijf kookte ik voor geld. Iemand belde je op en vroeg om een maaltijd voor zestig personen. Dit is iets heel anders. Toen mijn kookboeken goed liepen, werd ik gevraagd kookdemonstraties te geven, op de Woonbeurs bijvoorbeeld. Ik kreeg er plezier in, omdat je rechtstreeks met mensen in contact bent over iets waaraan je beiden plezier beleeft.

Tegelijk ontdekte ik hoeveel mensen behoefte hebben aan informatie. Hoe maak je vis klaar? Hoe krijg je een gladde bechamelsaus? Wil je het niet eens voordoen? In principe wilde ik dat niet, behalve misschien een keer voor vrienden. Toen groeide wel het idee om iets professioneels op te gaan zetten. Niet nieuw op zich, het concept kookschool is bekend, maar wel nieuw vanuit mijn eigen visie op koken. Smart cooking is praktisch, want als de gasten komen -eten doe je samen- hoef je geen uren in de keuken te staan.

Ik koos voor verrijdbare Gaggenau-kookeilanden en een groep cursisten die niet groter mag zijn dan 25 personen. Je kookt met z’n vijven een menu aan een fornuis en aan het eind heb je een gezamenlijke lunch of diner. De bedoeling is om het idee in de toekomst verder uit te breiden met onder andere wijncursussen.”

De reizen naar Vietnam hebben ook tot iets anders geleid. „Mijn stelling is dat zakendoen betekent dat beide partijen erbij winnen. Ik kom al jaren in Aziatische landen en vooral in Vietnam heb ik uiterst plezierige contacten. De mensen zijn er open, maar hun problemen zijn moeilijker oplosbaar dan hier. Toen ik zelf kinderen kreeg, had ik de behoefte om daar meer te doen in de vorm van hulp.

Ik kreeg een stuk grond van de gemeente in Saigon, heb er een huis van vier verdiepingen op laten zetten en het nadien weer overgedragen aan de gemeente. Sinds zes jaar wonen er dertig dak- en thuisloze meisjes, variërend in leeftijd van 5 tot 14 jaar. Een lokale club van oudere dames begeleidt het project. De bedoeling is om ze meer te geven dan een warm thuis.

Naast het gewone leerprogramma krijgen ze Engels, computerles en muziek. Vooral Engels is belangrijk, nu Vietnam in opkomst is als vakantieland. Het geeft ze later meer kans op een baan. Ik kom er twee keer per jaar en heb intussen nieuwe sponsors om het project uit te kunnen breiden. In principe proberen we de meisjes wel weer terug te plaatsen. Soms kan het, maar we laten ze nooit zomaar gaan. Vaak zitten ouders in de gevangenis of zijn ze aan de drugs, dan is de kans dat ze in de prostitutie terechtkomen reëel. Er zijn er een paar met uitzonderlijke talenten. Het zou heel mooi zijn als die verder kunnen studeren. Voor ”smart cooking 3” zijn we trouwens in Saigon geweest en hebben we met de kinderen een aantal gerechten voorgekookt en uitgeprobeerd.”