Dupon houdt het vuur in de oude smidse van het dorp, waar haar atelier gevestigd is, brandend. Ze geeft er keramiekworkshops en ze smeedt er zelf ontworpen sieraden.

Ze eindigt haar keramiekworkshop elk jaar in de tuin met een kleine cursus ”Japans raku stoken”. „Bij 1000 graden haal je de keramiek uit de oven. Gloeiend heet dus. En dan stop je die in een zaagselton. Het zaagsel ontvlamt direct, waardoor je die mooie kleuren in het glazuur krijgt. Het is deels ervaring. Maar je hebt het resultaat nooit helemaal in de hand.”

De kunstenares geniet ervan om haar kennis te delen. „Er komen hier vaak mensen met een drukke baan over de vloer. Voor hen is het heerlijk om eens met je handen bezig te zijn. Je andere hersenhelft activeren, als het ware. Je ziet die mensen helemaal relaxed weer naar huis gaan. Dat geeft mij zo veel voldoening. En het is fijn om naast mijn werk als goudsmid ook in groepsverband creatief bezig te zijn.”

De meeste sieraden die Dupon maakt, ontwerpt ze in opdracht. „Het zijn unieke projecten. Meestal gaat het om oude sieraden uit de familie waar ik iets nieuws van maak. Er is dan sprake van emotionele waarde. Het goud komt van een overleden partner of ouder. Ik ga dus zorgvuldig te werk. Ik wil de persoon die tegenover me zit echt leren kennen, zodat de klant er een goed gevoel bij krijgt. De reactie op het eindresultaat blijft spannend.”

Het creatieve zat er bij haar altijd al in, maar het vuur ging op latere leeftijd pas echt branden. „In mijn jeugd was het voor een meisje minder gebruikelijk om door te leren. En mijn ouders stuurden vooral aan op een degelijke baan.” Na haar vijftigste, toen de kinderen de deur uit waren, zegde Dupon haar baan als gemeenteambtenaar op om zich volledig op het kunstenaarschap te kunnen richten.

Het werken met keramiek leerde Dupon in de loop van jaren in creativiteitscentrum Parnas in Leeuwarden, dat later door het huidige Kunstkade is opgevolgd. „Ik heb daar veel geleerd over verschillende soorten klei en stooktechnieken. Het was in het begin niet meer dan een hobby. Omdat ik mijn baan er nog naast had. Maar ik werd steeds ambitieuzer. Ik wilde niet in dat hobbymatige blijven hangen.”

In 2011 begon ze met een vierjarige opleiding tot goudsmid aan de vakschool in Schoonhoven. „Ik wilde het vak van goudsmid leren. Het echt in de vingers krijgen. Ik heb de deeltijdopleiding gedaan. Elke maandag naar school. Ik overnachtte dan bij een zwager in Utrecht. Verder was het heel veel thuis werken aan opdrachten. Zeker in het begin was het afzien. Je krijgt het diploma niet cadeau.”

Als aandenken bewaart Dupon plakboeken vol foto’s van haar creaties van de afgelopen jaren. „Er zit ook iets van mezelf in die sieraden. Dagen zit ik er met mijn neus bovenop. Dat geeft een heel bijzonder gevoel.”