N. en het slachtoffer woonden op dat moment in hetzelfde appartement. Beiden studeerden aan de hogeschool in Emmen. N. belde die vroege ochtend zelf het alarmnummer 112 en riep dat hij een vriendin had vermoord. De politie vond het lichaam van de vrouw naast haar bed en probeerde haar vergeefs te reanimeren.

Het was een ongeluk, zei N. tegen de rechters. Hij wilde dat ze zou stoppen met schreeuwen. Twee pathologen stelden vast dat de steekwond in de hals niet dodelijk was. Volgens een patholoog van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) kan de studente ook zijn overleden aan de gevolgen van hartritmestoornissen of een afwijking aan haar kransslagader.

De hartritmestoornis kan zijn ontstaan door stress, stelde de deskundige vast. „De stress is het gevolg van de handelingen van verdachte”, zei de officier van justitie. Voordat N. het alarmnummer belde zocht hij op zijn telefoon naar informatie over zelfmoord. Dit past volgens de officier van justitie bij de verklaring van de man dat hij zelfmoord wilde plegen en geen plan had om de vrouw te doden.

Bij N. zijn stoornissen geconstateerd, maar die speelden geen grote rol tijdens het plegen van het delict. De officier vindt dat hier sprake is van licht verminderde toerekeningsvatbaarheid van de verdachte.