Dun Nederland is dik ontevreden over het woord mager. ADD Nederland heeft de uitgeverijen Van Dale en Kramers verzocht het woord te schrappen. Ook biedt de club minister Van der Hoeven (Onderwijs) een petitie met 3000 handtekeningen aan om „discriminerende taal” aan banden te leggen, zo meldt een dinsdag verspreide verklaring.

Er valt weinig goeds te melden over het woord mager, weet ADD Nederland. Het woord wordt volgens de organisatie omschreven als dun, schraal, zonder of met weinig vet en pover. „Wie wil er nou pover genoemd worden?”

Fijntjes wijst ADD Nederland op het bekende kinderliedje ”Berend Botje”, die met zijn scheepje uit varen ging naar Zuidlaren en nooit weerom kwam. Feitelijk betekent de meezinger volgens ADD dat Berend door een corrupte rechter naar een strafkolonie werd verbannen, louter vanwege het feit dat hij vel over been was.

De eerste keer dat het woord mager volgens de organisatie op papier in Nederland opduikt, is ook al niet om naar huis te schrijven. De stadhouder van Holland krijgt een verslag over een groep burgers die hem willen spreken. „Ze zijn vuil, mager en dragen gescheurde kleren. Ik adviseer u deze schooiers niet te ontmoeten.”

Is een oproep om het woord mager te schrappen niet wat overdreven?

Maarten, 1,86 meter en 62 kilo: „Overdreven is het niet goede woord. Vergelijk het met slootje springen. Als een sloot 1,20 meter breed is, ga ik maar uit van 1,50 meter. Je moet hoog inzetten. Kijk, de kans is klein dat het woord uit het woordenboek verdwijnt, maar het gaat ons erom dat mensen zich ervan bewust zijn dat het woord een negatieve lading heeft. Denk aan bepaalde uitdrukkingen: Een mager resultaat. Een lichtgewicht zijn. Te weinig body hebben. Het woord dik wordt vaak in een positieve zin gebruikt. Zoals: Dikke vrienden, dik voor elkaar, vet gaaf.”

De uitdrukking ”om door een ringetje te halen” klinkt dun, maar is ook positief.

„Dat moet je wel een groot ringetje hebben. Ik had er zo nog niet over gedacht. Maar ik sta nou niet bepaald te juichen.”

Je zou denken dat dik zijn meer problemen geeft dan dun zijn.

„In aantallen is dat waar. Er zijn meer problemen met overgewicht dan met ondergewicht. Maar op het persoonlijke vlak heeft een dun persoon net zo goed problemen als een dik mens. Het is niet leuk dat mensen in je omgeving je er voortdurend aan herinneren dat je dun bent. Als je een dikke puist op je voorhoofd hebt, hoeven anderen dat niet te zeggen. Dat weet je zelf ook wel.

Ik vind het vervelend dat ik steeds uit moet leggen waarom ik iets níét wil eten. Stel dat ik taart krijg aangeboden, net na de maaltijd. Als ik dat gebak afsla, hoor ik vaak: „Eet nou maar op, jij kunt het wel gebruiken.” Sommige dunne mensen krijgen de vraag of ze soms aan anorexia lijden. Dat is echt niet leuk. Of je wordt uitgescholden: „Magere lat. Heb je tussen de busdeuren gezeten?” Een ander punt is dat ik moeilijk producten kan vinden die me helpen om wat aan te komen. Het assortiment in winkels is meestal toegespitst op mensen die willen afvallen. Ik heb een hele tijd lopen zoeken naar volle kwark. Bijna alles is magere kwark.”

Maken jullie je niet te druk, als je denkt aan echt magere mensen in de derde wereld?

„Je moet je eigen opvattingen kunnen relativeren. Binnen onze organisatie hechten we aan humor. Daarom heten we ook Anonieme Dunne Darmen. Er zijn veel ergere dingen in de wereld. Het kabinet-Balkenende hoeft van ons probleem geen speerpunt te maken. Maar dat wil niet zeggen dat we, zolang het bijvoorbeeld oorlog in Irak is, onze mond moeten houden over de dingen die ons bezighouden.”