Antonissen is een Belgische journalist en volgens de flaptekst van ”De onfatsoenlijken” zelf verre van fatsoenlijk. Maar hij heeft wel meegedaan aan het politiek correcte spelletje om kiezers op rechtse partijen te negeren. Zijn oma stemde begin jaren negentig op het Vlaams Blok. Nu verwijt hij zichzelf dat hij toen te weinig naar haar heeft geluisterd.

In het boek reist Antonissen naar de plekken waar vanaf 1952 de Europese Gemeenschap van Kolen en Staal (EGKS) opbloeide. De regio’s met zware industrie hadden moeten profiteren van de Europese integratie. Maar in werkelijkheid is niets minder waar.

Deze industriebekkens zitten vol verbitterde mensen. Zij doen het met de restjes van de geïntegreerde markt; de flexwerkers, de nachtwakers en zzp’ers. Pamela uit Enschede mocht in het callcenter nauwelijks naar het toilet, en zeker niet te lang. Toen ze zwanger werd, vloog ze eruit. Ze stemde op Wilders.

In al die regio’s krijgt Europa de schuld. En Antonissen zegt: Veel te lang hebben we niet geluisterd. We hebben ze bezworen en terzijde geschoven. Maar zij wisten hun stem op andere wijze te laten horen.

Het boekje is vooral een serie reportages met een inleiding en een naschrift. Een verwerking van alle interviews ontbreekt.

Boekgegevens

De onfatsoenlijken. Een reis door populistisch Europa, Jan Antonissen; uitg. Pelckmans; 189 blz.; € 19,99.