„O land, land, land, hoor des Heeren woord!”

Als God zo met de wereld handelt, wanneer Hij haar overgeeft aan deze openbare ongebonden overdadigheid, die nu daarin zo overvloedig is, dan wordt zij een plaats van duisternis en verdriet voor allen die Hem waarlijk vrezen en die om een treurige gestalte van het hart roepen. Die reden van droefenis is des te groter voor zover zulke goddeloosheden ons eigen vaderland raken. Wegens een gemeenschap met dit volk in afkomst, taal, zeden, wetten, burgerlijke belangen en betrekkingen die ontstaan uit de algemene wetten van de samenleving, in een plaats die door de voorzienigheid tot bijzondere doeleinden geschikt is. Wegens dit alles, zeg ik, kan het niet anders zijn of wij hebben groot belang in het goede of kwade dat deze natie mag treffen.

Zoals dit belang nog vermeerdert als men erop let dat dezelfde ware godsdienst –een godsdienst die vergezeld is van talloze voorrechten– door het grootste gedeelte van het land beleden wordt. Ten aanzien van deze en dergelijke overwegingen ligt het gehele land onder dezelfde wet van de voorzienigheid tot verkrijging van goed of kwaad. En hierom zijn wij in de zonden van dit volk op een bijzondere wijze geraakt, zoals wij ook zullen zijn in de straffen ervan. Of dit land momenteel in zonden overvloedig is, hebben wij reeds onderzocht. Niets van wat wij tevoren geschreven hebben, zal herhaald worden.

John Owen, predikant te Fordham

(”Gods gewone handelingen met zondige landen en kerken”, 1916)