Nadat het grotendeels christelijke zuiden zich in 2011 van Sudan had afgescheiden, kondigde president al-Bashir aan dat zijn land een islamitische republiek zou worden. De islamitische wet (sharia) zou worden toegepast. Volgens World Christian Database was toen nog steeds 4,6 procent van de bevolking christen, hoewel de Sudanese autoriteiten beweerden dat het werkelijke percentage aanzienlijk lager uitviel.

In de jaren na 2011 nam het aantal christenen in Sudan toe. Velen vluchtten vanuit de nieuwe republiek Zuid-Sudan noordwaarts, als gevolg van de bloedige burgeroorlog in dat land. De christelijke organisatie Aid to the Church in Need (ACN) schatte het aantal christenen in Sudan die het zuiden waren ontvlucht op ruim 700.000. Volgens ACN belemmerde de regering in de hoofdstad Khartoem het werk van christelijke organisaties die zich om deze vluchtelingen bekommerden.

Rechtszaken

In 2017 luidde ACN de noodklok. De organisatie had vanuit verschillende bronnen vernomen dat christelijke kinderen in Sudanese vluchtelingenkampen geen voedsel kregen, als ze weigerden de islamitische geloofsbelijdenis op te zeggen. Anonieme bronnen meldden dat de vervolging van christenen toenam naarmate het regime het land islamiseerde. Pastors werden gearresteerd en kerken werden gesloopt, onder het voorwendsel dat dit nodig was voor stadsplanning.

Luchtvervuiling

Geruchtmakend was een zaak in 2017, toen enkele Sudanese christenen werden gearresteerd omdat hun kerkdiensten „luchtvervuiling” zouden hebben veroorzaakt. World Watch Monitor berichtte in oktober 2018 over de arrestatie van talloze Sudanese kerkleiders. Die werden in gevangenissen mishandeld, om hen ertoe te brengen dat ze hun geloof zouden afzweren. Toen ze dit weigerden, werden ze officieel beschuldigd van afvalligheid.

Volgens de organisatie Morning Star News liepen er in Khartoem tegen meer dan zestig pastors rechtszaken, omdat ze geweigerd hadden kerkelijk onroerend goed af te staan. Op de ranglijst christenvervolging van Open Doors staat Sudan daarom al jaren op de zesde plaats. Vooral voor bekeerlingen uit de islam was de situatie buitengewoon precair.

Open Doors heeft het vertrek van president al-Bashir daarom verwelkomd. „Hij stond bekend vanwege zijn wrede politiek jegens christenen.” Tegelijkertijd waarschuwde de organisatie dat „er geen enkele garantie is dat al-Bashirs opvolger beter zal zijn.”

Protesten

Net als in Ethiopië en Egypte behoren veel christenen in Sudan tot de Koptische Kerk. Door de ervaringen na 2011 in Egypte wijs geworden, besloten de koptische christenen in Sudan om zowel actief als waakzaam te zijn.

Sinds enkele dagen houden Sudanese demonstranten een ”sit-in” voor het hoofdkantoor van het leger in Khartoem. Afgelopen vrijdag was te zien hoe koptische christenen tenten oprichtten waar demonstranten hun islamitische vrijdagsgebed konden houden.

Volgens politiek analist Faisel Salih illustreerde dit „de transformatie van de Sudanese kopten, die zich altijd verre hielden van politiek.”

Als religieuze en vervolgde minderheid besloten ze dit keer om wel voor het voetlicht te treden. Ze beantwoordden hiermee een op 10 april gedane oproep van de Sudanese Professionals Association. Deze organisatie verzocht christenen te participeren in de protesten en erkende dat „jullie sinds jaren lijden onder religieuze en psychologische restricties. Jullie wordt het recht ontzegd om jullie geloof openlijk te belijden.” Een voor Sudanese begrippen revolutionaire uitspraak.