Ds. Molenaar, hervormd predikant te Ede, sprak op de huishoudelijke vergadering van de Bond van Hervormde Mannenverenigingen op Gereformeerde Grondslag. Deze vergadering was georganiseerd in bijgebouw Maranatha van de Julianakerk in Veenendaal. Tijdens de vergadering werden onder anderen drie hoofdbestuursleden herkozen. De bijeenkomst trok ongeveer 95 bezoekers.

Vervulling

Ds. Molenaar besprak allereerst verschillende exegeses van het negende vers van Psalm 137. „De ketter Marcion wilde het Oude Testament als boek van de kerk afschaffen.”

De kerkvader Origenes stond voor een allegorische uitleg. „De kinderen van Babylon zijn dan onze slechte gedachten. Deze moeten terwijl ze nog klein zijn aangepakt worden en verpletterd worden tegen de rots Christus.”

Een meer letterlijke uitleg is te vinden bij de reformator Johannes Calvijn. Calvijn verwijst naar Jesaja 13:16, waar een speciale profetie word uitgesproken. „De psalmdichter roept niet zomaar om wraak maar om de vervulling van de oude profetenwoorden.”

Vervolgens plaatste ds. Molenaar de psalm in de context van het Oude Testament. Psalm 137 staat tussen Psalm 136 en Psalm 138, die beide vol staan van goedertierenheid.

Waar gaat Psalm 137 dan over? „Er komen in dit lied twee rijken levensgroot tegenover elkaar te staan: Babel tegenover Sion. Dit lied wordt gezongen door een getraumatiseerd volk.”

Koning Nebukadnezar heeft Jeruzalem belegerd. „Het verbondsvolk van God lijkt ten onder te gaan en dat heeft alles te maken met Gods oordeel. Het verbondsvolk van de Heere zit zwaar getraumatiseerd aan de stromen van Babel. Ontroerend dat juist dit volk gaat zingen tot zijn God.”

Vergeving en vergelding

Tot Wie bidt het verbondsvolk? „Indrukwekkend klinkt in vers 7 de Naam van de Heere. Hij blijkt een God te zijn van vergeving en vergelding. Vergeving voor hen die in berouw tot Hem vluchten. Vergelding over het kwaad dat het verbondsvolk en de volkeren rondom Hem aandoen. De God van het verbond blijkt een God van recht te zijn: bevrijdend recht voor onderdrukten, veroordelend recht voor onderdrukkers.

Wat bidt het verbondsvolk? Ds. Molenaar gaf toe dat de laatste verzen van Psalm 137 heftige teksten zijn. „Het volk brengt zijn wraakgevoelens bij de Heere.”

De kinderen in het laatste vers van Psalm 137 staan symbool voor de toekomst van Babel, zo legde ds. Molenaar uit. „Zalig wanneer dit Babylonische kwaad geen toekomst meer heeft en voor eeuwig uit de wereld is. Achter deze woorden klinkt de roep om recht en zuiver oordeel.”

Vervolgens plaatste ds. Molenaar de tekst in het licht van het Nieuwe Testament. „In het Nieuwe Testament zijn oordeel en recht niet weggepoetst. Babel is heel de Bijbel meegegaan, maar gaandeweg staat Babel symbool voor het kwaad tot in zijn finesses. Op de oordeelsdag zal God Babel dubbel vergelden omdat zijn zonden zich opgestapeld hebben tot aan de hemel. Het kwaad heeft niet het laatste woord.”

Ds. Molenaar gaf aan dat Babel zich nog steeds breed maakt. Hij wees onder meer op de christenvervolging. De vraag is wat christenen ermee doen. „Het Nieuwe Testament vertelt ons immers dat er in de hemel en op aarde gebeden wordt. Door de zielen onder het altaar en door de verbondsgemeente van Christus.”

Roepende gemeente

Er wordt gebeden tot de God Die recht gedaan heeft. „In Hem is immers het diepste kwaad vergolden en vergeven. Door Hem kan ook Babel op de rol van volken worden bijgeschreven. Bij Hem valt nu ook de scheiding. In de hemel wordt gebeden om rechtmatige vergelding over het Babylonische kwaad. De verbondsgemeente is –als het goed is– evenzeer een roepende gemeente. De gemeente verlangt naar het rijk van recht en gerechtigheid. Tegelijkertijd bidt de christelijke gemeente ook om vergeving.”

De dag van de vergelding komt steeds dichterbij, zo gaf ds. Molenaar aan. „Dan zal Babel vallen. Dan zal Jeruzalem neerdalen. Volmaakt en volkomen. Dan komt de verbondsgemeente thuis net zoals een huilend kind thuiskomt.”