India telt 900 miljoen kiesgerechtigden, die beslissen wie de 543 zetels in de Lok Sabha (Lagerhuis) krijgen. Zij kunnen stemmen in meer dan een miljoen stembureaus; de wet bepaalt dat een kiezer niet meer dan 2 kilometer hoeft af te leggen naar een stemhokje. Er zijn duizenden kandidaten van honderden partijen.

De verkiezingen duren zo lang omdat de stembureaus moeten worden beveiligd door federale troepen. De plaatselijke politie wordt als te bevooroordeeld gezien. De stemhokjes moeten bovendien worden verdeeld over het land, per kameel door de woestijn in Rahjastan, te voet door het Himalaya-gebergte en per boot naar de Andaman-eilanden.

De verkiezingen kostten vijf jaar geleden circa 4,5 miljard euro en de verwachting is dat dat bedrag dit jaar wordt verdubbeld.

Vrouwen gaan dit keer waarschijnlijk voor het eerst in groteren getale stemmen dan de Indiase mannen. De politieke partijen zien ze steeds meer als belangrijke kiezers en proberen ze te lokken met beloftes over studiebeurzen, gratis gasstellen of fietsen voor meisjes.

Ook de armen krijgen lokkertjes. Regeringspartij BJP van premier Narendra Modi belooft giften aan boeren en kwijtschelding van landbouwleningen. De ooit zo machtige oppositie van de Congrespartij onder leiding van Rahul Gandhi schermt met een minimuminkomen voor de armen, terwijl andere partijen gratis tv’s of laptops beloven. Gandhi is de vierdegeneratie-politicus uit de Nehru-Gandhi-clan.

De verkiezingen worden gezien als een referendum over de populariteit van Modi, die aan de ene kant bekend staat als een onvermoeibare, niet-corrupte leider die hard probeert banen te creëren en inkomens te verhogen, terwijl tegenstanders hem juist veel te autoritair noemen.

De Congrespartij werd in 2014 gedecimeerd van 206 naar 44 zetels, maar de laatste tijd lijkt Gandhi weer aan steun te winnen. Hoeveel hij weet in te lopen op Modi blijkt na 23 mei, als de stemmen zijn geteld.