Regiocoördinator Tim Verduijn maakte onlangs een reis naar het Aziatische land. „De wereld heeft dit land opgegeven, maar God niet.”

De GZB heeft in totaal 47 zendingswerkers uitgezonden. In Azië werkt de zendingsorganisatie op dit moment onder andere in Indonesië, Nepal, Thailand, de Filipijnen en Oost-Azië. De GZB wil het werk uitbreiden naar India en Pakistan.

Verduijn, regiocoördinator Azië, merkt in zijn woning in Veenendaal op dat de christelijke kerk in deze landen heel kwetsbaar is en dat velen nog nooit van het Evangelie gehoord hebben. Door een goed contact met een Nederlands gezin kreeg hij de kans in Pakistan rond te kijken.

Was het niet gevaarlijk?

„Toen ik tegen kennissen zei dat ik naar Pakistan zou gaan, vroeg men hetzelfde. Je denkt natuurlijk direct aan Asia Bibi en je ziet al die beelden van woedende demonstranten voor je. Ik had een heel andere ervaring. We reisden met het openbaar vervoer en de mensen waren allemaal even vriendelijk. We konden in Islamabad in alle vrijheid naar de kerk. Eén keer zijn we daar naar een kerk in een sloppenwijk geweest. De deur stond open tijdens de bijeenkomst, zodat het zingen van christelijke liederen buiten gehoord werd, maar dat was geen probleem.”

Maar Pakistan staat toch op plaats vijf in de Ranglijst Christenvervolging van Open Doors?

„Christenen in Pakistan zijn wel voorzichtig. Rondom veel kerken en christelijke scholen is een muur of een hekwerk met bewakingscamera’s. Dat is een voorschrift van de overheid om de veiligheid te verbeteren. Er was voor mij echter geen lange procedure om er binnen te komen.”

Waar bent u binnen geweest?

„We zijn bij vijf protestantse theologische opleidingsinstituten en bij een aantal christelijke schooltjes geweest. Die theologische opleidingen waren gevestigd in Islamabad, Lahore, Faisalabad en Gujranwala. Sinds de aanslagen op de Twin Towers in New York in 2001 is het moeilijker voor zendelingen om in het land te blijven. Daarom moet de christelijke kerk het nu zonder hulp van buitenlandse zendelingen redden. Het viel me op dat veel protestantse kerken een missionaire instelling hebben en anderen willen bereiken met de boodschap van het Evangelie.”

Hoe willen ze dat doen?

„Dat willen ze bereiken door eropuit te gaan, bijvoorbeeld naar de vluchtelingenkampen in het noorden van het land, waar nog steeds miljoenen Afghanen in moeilijke omstandigheden leven, maar ook door het geven van praktische cursussen aan gemeenteleden, zoals een training voor christenhulpen die werken in moslimgezinnen. De meeste christenen in Pakistan behoren tot de onderkant van de samenleving.”

Zijn er in Pakistan christelijke scholen?

„We zijn in de omgeving van Lahore rondgereden door Daud, een christen die een roeping heeft voor de christelijke jeugd die werkt in de steenfabrieken. Hij is zelf tussen hen opgegroeid, maar hij kreeg de kans om te studeren en heeft nu een goede baan in de computersector. Inmiddels heeft hij al zeven christelijke schooltjes opgezet in de omgeving van die steenfabrieken.

Je moet je daarvan geen al te romantische voorstelling maken. Een van de scholen waar we geweest zijn, telde 120 kinderen in twee zeer kleine lokalen, zestig kinderen bij elkaar in een lokaal, gewoon op de grond. Maar kinderen krijgen onderwijs, er wordt aan hen uit de Bijbel verteld en ze leren christelijke liederen zingen. Wij hebben hun ”Read your Bible, pray every day” aangeleerd. Het was een mooi moment.

Daud hoopt dat deze kinderen door onderwijs verder komen in de maatschappij, dat ze gewaardeerd worden door hun omgeving en meer zelfrespect krijgen.”

Hoe gaat de GZB steun verlenen?

„Daar gaan we het de komende tijd over hebben. We denken in de eerste plaats aan financiële steun, het sturen van gastdocenten en internetcursussen. We hopen dat in ons land de bereidheid bestaat om dit project te steunen.

Het land is het waard. In Nederland komt Pakistan bijna altijd negatief in het nieuws, is het niet vanwege Asia Bibi of de christenvervolging dan wel door de politieke meningsverschillen met buurland India. Een zendingswerker zei tegen me: „The world has given up this country, but God has not”: De wereld heeft dit land opgegeven, maar God niet.”