De verdachte zou de systemen in een paar jaar tijd duizenden keren oneigenlijk hebben geraadpleegd. Aanvankelijk bestond het vermoeden dat de man lekte naar criminelen, maar dat is niet gebleken. Het speuren naar informatie is volgens de verdachte ingegeven door onder meer verveling en nieuwsgierigheid. Volgens het OM gingen de motieven van de man verder dan dat, omdat hij ook informatie zocht waar hij zelf een zakelijk of persoonlijk belang bij had.

Ook een post-traumatische stressstoornis zou een rol hebben gespeeld. Deskundigen menen dat deze (beroeps)ziekte niet van invloed is op de toerekeningsvatbaarheid van de man.

Volgens het OM is informatie in politiecomputers „het bloed en de zuurstof” van de organisatie en moeten agenten daarmee zorgvuldig omgaan. „Marchanderen met die levensader” komt neer op ernstig plichtsverzuim en tast het vertrouwen in de integriteit van de politie ernstig aan, aldus het OM.