K. heeft bekend, maar zegt dat hij geen herinnering heeft aan de gebeurtenissen. Hij zou er geestelijk slecht aan toe zijn en onder meer aan zware depressies lijden. Een paar dagen na het dodelijke geweld gaf K. de vrouw als vermist op. De politie vertrouwde de zaak niet en deed huiszoeking.

K. heeft de vrouw gedood door haar te wurgen dan wel te smoren. Daarvóór heeft hij „grof geweld” gebruikt, aldus de rechtbank. „Julia moet erg geleden hebben en doodsangsten hebben uitgestaan.” Het geweld is volgens K. voortgevloeid uit een echtelijke ruzie. Het huwelijk verkeerde in een crisis, omdat de vrouw zou hebben opgebiecht dat zij met meerdere mannen was vreemdgegaan. De geestelijke toestand van K. werd verder ondermijnd door het verlies van zijn baan. Volgens deskundigen hebben beide omstandigheden „het fundament onder zijn persoonlijkheid” weggeslagen.

Het Openbaar Ministerie had acht jaar cel en tbs geëist. De rechtbank acht K. niet toerekeningsvatbaar voor het in stukken zagen van het lijk, ondanks de sterk planmatige manier waarop hij dat heeft gedaan. Volgens deskundigen was hij op dat moment volstrekt los van de werkelijkheid. De opgelegde celstraf is daarom lager dan de eis. Voor de doodslag geldt dat K. als sterk verminderd toerekeningsvatbaar wordt beschouwd.