Voor de deur van het inloophuis van de hervormde gemeente staan een scootmobiel en fietsen geparkeerd. Binnen probeert Elin, het dochtertje van vrijwilliger Karen Koppenaal, een paar laarsjes met hoge hakken uit de kringloopwinkel uit. Haar ogen glanzen. Moeder vindt de laarsjes grappig, maar Elin krijgt ze niet.

Aan tafel schuiven Leo Markwat en Jolanda de Berg aan. Evangelisatie-ouderling Markwat, samen met Koppenaal en andere leden van de evangelisatiecommissie het brein achter De Oude Bieb, noemt de kringloopwinkel „een mooi excuus om binnen te komen lopen. Als mensen een goed gesprek willen, komen ze iets brengen of snuffelen ze tussen de spulletjes. Dat is minder beladen dan wanneer je alleen in dit inloophuis zou komen omdat je een praatje nodig hebt.”

Zelfvoorzienend

Behalve dat het winkeltje een makkelijke binnenkomer is, vormt het ook een bron van inkomsten. De Berg, coördinator van de vrijwilligers en beheerder van de agenda van het inloophuis, is heel tevreden over de omzet. „Het betekent dat de kerk geen geld hoeft bij te leggen voor de kosten van het inloophuis. We zijn zelfvoorzienend. Stroom, gas, elektra, maar ook de koffie en materialen voor bijvoorbeeld een avond bloemschikken kunnen we door de inkomsten uit het winkeltje zelf betalen.”

In de zomer van 2015 kocht de diaconie van de hervormde gemeente de oude bibliotheek, bouwjaar 1904. Ruim een jaar later, toen vrijwilligers de oude kaartenbakken, een vergeeld systeemplafond en vloerbedekking met vlekken uit het pand verwijderd hadden, ging de deur open voor bezoekers. Aan de achterkant werden de ramen met vitrages vervangen door tuindeuren, die in de zomer toegang bieden tot een ruime achtertuin.

Lange adem

Koppenaal vindt het pand een goede investering van de diaconie. „Diaconieën stoppen vaak vermogen in land of vastgoed, maar op deze manier dient het pand ook een diaconaal doel. We willen als kerk betrokken zijn op het dorp, een ruimte creëren voor Dirkslanders om elkaar te ontmoeten.”

Wat de initiatiefnemers zichzelf steeds voorhouden is dat ze niet te veel willen „kaderen.” Koppenaal maakt duidelijk wat ze bedoelt: „In het begin kregen we de tip om in de grote tuin achter het pand een moestuin voor de buurt te beginnen. Het is mooi als mensen ideeën hebben over wat wij kunnen doen, maar we zoeken juist naar mensen die zelf iets organiseren. Wanneer we zelf allerlei dingen op touw zetten, kan dat ook frustreren omdat onze activiteiten misschien niet aanslaan. We geven ruimte voor plannen van anderen. Het ene komt wel van de grond en het andere niet. Dit project is iets van een lange adem.”

Open deur

Het plan om veel Dirkslanders te betrekken bij het inloophuis is geslaagd, volgens Koppenaal en Markwat. Zo’n zestig vrijwilligers draaien mee in het rooster van De Oude Bieb. „Als mensen hier binnenkomen met een goed idee stellen wij de ruimte beschikbaar. Voorwaarde is dat het inloophuis open blijft tijdens de activiteiten, zodat iedereen binnen kan komen lopen. En het moet natuurlijk passen bij onze doelstelling: dat Dirkslanders in contact komen met elkaar.” De Berg noemt een handwerkmiddag en een haarknipcursus als voorbeelden van dat soort initiatieven.

In het inloophuis geven Markwat en andere vrijwilligers een Alpha-cursus. Er is ook een pastoraal spreekuur. Voor dat spreekuur en voor andere –meer besloten– activiteiten is er een kamer beschikbaar. Vanaf de straat heeft iedereen een inkijkje in de kamer. Twee fauteuils met gehaakte kussens nodigen mensen uit om hier hun hart te komen luchten. „De gordijnen kunnen dicht als we een gesprek hebben”, zegt Koppenaal geruststellend.

Zwaar auto-ongeluk

Aan tafel zit een bezoeker die er geen geheim van maakt dat hij wel eens gebruikmaakt van het spreekuurtje. „Ik heb een zwaar auto-ongeluk gehad waardoor ik invalide ben geworden. Ik kom op het spreekuur voor een gebed en om te praten. Als ik ergens flink mee zit en ik moet wachten tot ik een gesprek kan krijgen bij de ggz, heb ik met lange wachtlijsten te maken. Ik ben heel blij dat ik hier kan komen om me dan even te uiten. Het helpt.”

Koppenaal noemt nog een ander voordeel van het spreekuur: „Het is niet zo zwaar. Eigenlijk is het ook breder dan alleen pastorale thema’s. We noemen het vaak gewoon „een goed gesprek.” We zijn geen hulpverleners met een agenda, een route naar een diagnose of een behandelplan. We bieden een luisterend oor.”

Voorzichtig

Het idee van een inloophuis komt uit de koker van de evangelisatiecommissie. Toch stellen de vrijwilligers met een kerkelijke achtergrond zich voorzichtig op in het uitdragen van het Evangelie. Koppenaal: „We merken dat er in Dirksland drie groepen zijn: leden van de gereformeerde gemeente, leden van de PKN-gemeente en mensen die niet kerkelijk zijn. Het is mooi als daar meer verbinding tussen komt. We staan hier niet klaar met folders of gebedskringen. We willen de liefde van God doorgeven, maar niet per se met woorden. We vinden het al heel wat als vooroordelen verdwijnen.”

De Berg vult aan: „Een tijdje terug hebben we een activiteit ondernomen in samenwerking met een niet-kerkelijke organisatie voor jeugdwerk. We vinden het mooi als van die vaste structuren doorbroken worden.”

Geen afkeuring, maar liefde

Bezoekers van De Oude Bieb zijn elkaar soms tot een hand en een voet. Een vrouw van 79 jaar is deze zonnige zaterdagmorgen vanuit Middelharnis komen fietsen. Ze probeert elke week een keer in het inloophuis te komen, ook al is er in Middelharnis een soortgelijk initiatief waar ze ook graag naartoe gaat. „Ik kom hier om mensen te bemoedigen, om het positieve te laten zien. Pas sprak ik hier een moeder van een kind met ADHD. Ze had zo veel negatieve reacties gehad en voelde zich onzeker over de opvoeding. Toen ik met haar praatte, kwamen de tranen vanzelf. Zo iemand heeft geen afkeuring, maar liefde nodig. Als we elkaar afkraken helpen we de aanklager, de duivel. Breng het goede en welgevallige, wat van God is. Het is gratis, je mag het doorgeven.”