Hoewel God het gekrookte riet niet zal verbreken, laat ons hierop niet hoogmoedig worden. Bedenk hoe het met Petrus gegaan is. Laat ons bedenken dat wij zwakke mensen zijn en dat wij, als God maar een weinig de hand van ons aftrekt, in staat zijn in de grootste zonden te vallen.Laat ons in de kracht des Heeren strijden; onze zondige natuur is onze sterkste vijand. Laten we dagelijks bidden of Hij ons de kracht wil geven om tegen die vijand te strijden. Wanneer wij in onze geestelijke strijd met de zonden verwikkeld zijn, moeten wij bidden. Het gebed is het zwaard van de Heere, ja, de stormladder waarmee wij de hoogte van ons verschanste hart kunnen overwinnen en dat verkrijgen wat ons in onze zwakheden ontbreekt.

Laten wij tot onze Vader in de hemel onze toevlucht nemen en zeggen: Mijn Heere en mijn God, zie hier een zwak riet, zie hier een glimmende vlaswiek die dreigt uit te gaan. Maak toch sterk wat zwak is en maak vurig wat traag is, opdat het kleine lichtje van mijn geloof als vol vuur mag branden.

Zeg mij, kind des Heeren, dat in kennis gelijk is aan een gekrookt rietje en liefde tot God heeft gelijk een glimmende vlaswiek, kom en schep water van troost uit deze bornput des levens. Als u om u heen ziet naar de kerk kunt u alleen maar zuchten. Is zij niet met een zorgeloze slaap bevangen?

C. Mel, predikant te Hersfelt (Duitsland) (De geopende genade-troon, 1712)