Ds. M. A. Kempeneers uit Elburg opende de dag en hield een meditatie over de woorden uit de Bergrede: „Gij zijt het zout der aarde.”

„De aarde heeft zout nodig”, aldus de predikant. „Hij is smakeloos en bedorven. Hij is al tot ontbinding overgegaan, en dat gaat steeds sneller. Zout is bederfwerend, maar dat heeft de mens van nature niet in zich. Daar moet een wonder voor gebeuren in het leven.”

Ds. Kempeneers sprak er zijn zorg over uit dat er steeds minder zout wordt gevonden. „Zout, dat is in het bijzonder het werk der prediking, van zending en evangelisatie. Echt zout bijt, en wordt dat niet vaak gemist? De zonden moeten scherp aangewezen worden met het oog op de grote oordeelsdag.”

De predikant eindigde zijn meditatie met erop te wijzen dat zout niet alleen bijt, maar het leven ook echt smaak geeft. „Dat de grote genade Gods maar velen tot jaloersheid mag verwekken.”

Voor de middagpauze sprak ds. K. Visser uit Barendrecht. „Waar moet een zendingspreek uit bestaan?” vroeg hij. In zijn meditatie ging hij te rade bij de preek van Petrus in het huis van Cornelius. „Petrus plaatste Cornelius eerst voor zijn Rechter. Zo zou dat in iedere prediking moeten. Eerst Christus als Rechter, dan wordt Zijn werk als Redder des te heerlijker”, zei ds. Visser. „Maar een zondaar laat zich niet zomaar vangen. Hij is net een betrapte dief die allemaal ontsnappingsroutes bedenkt. We proberen te betalen wat we schuldig zijn, leiden een net leven, gaan ijverig zondags en doordeweeks naar de kerk, maar hebben er nog geen oog voor dat we de zaligheid buiten onszelf moeten zoeken. Petrus mocht Cornelius wijzen op de vrede die er in Christus Jezus te vinden is. Zitten er zulke Cornelissen in de bank, die de vrede met God missen en naar de kerk zijn gekomen met het gebed of er nog een woordje voor hen bij mag zijn?”

’s Middags spraken ds. K. Hoefnagel en ds. W. van Vlastuin uit Katwijk aan Zee. „Zullen wij voor die witte troon zonder verschrikken verschijnen, of handenwringend, zoekend naar uitwegen?” vroeg ds. Hoefnagel zijn gehoor. „Want het is vreselijk als heiden, maar nog erger om als kerkmens te vallen in de handen van de levende God. Maar Paulus vertelt ons dat er een mogelijkheid is om voor God zonder verschrikken te kunnen verschijnen. Waarom getuigt Paulus daarvan? Omdat de liefde van Christus hem dringt. Omdat die liefde door hem heen gegaan is. Dat zijn de echte predikers. Want Christus die straks Rechter zal zijn, staat nu met wijdopen armen.”

Ds. W. van Vlastuin hield een meditatie over: „Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde.” Ds. Van Vlastuin: „Dat is vernederend voor ons, want dat Christus alles te zeggen heeft over ons leven accepteren we niet. Maar als we het ontdekken, komen we op de knieën voor God. Op die manier is deze tekst een spiegel.”

De tekst kan ook aanvechten, zei de Katwijkse predikant. „Wat zie je ervan? God kan ons geloof zeer beproeven. Maar de tekst is ook vertroostend. Alleen daarom konden een Thomas, een Petrus en al die zendelingen na hen de wereld ingaan. Alleen daarom kunnen we zalig worden.”

Ds. Kempeneers besloot de dag met de oproep om met het gehoorde de binnenkamer op te zoeken. „Als het zout smakeloos is, deugt het nergens meer toe, dan om buiten geworpen en van de mensen vertreden te worden.”