Column: Wolvengehuil
Op één dag sprak ik twee veehouders die bij herhaling de ”dierenpolitie” op bezoek kregen, gealarmeerd door voorbijgangers die dierenmishandeling vermoedden. Diezelfde dag schreef de krant over een ”veldabattoir” bij een schapenhouder. Waar bleef de dierenpolitie? Hoofdverdachte: een wolf. Hartelijk welkom geheten in Nederland. Overigens niet door iedereen.
Ooit woonde de wolf hier met vele. Zo’n 150 jaar geleden legde de laatste het loodje. In 2014 werd hij voor het eerst weer gespot. Het volgende jaar struinde het beest vier dagen lang door ons land. Verspieder en asielzoeker. Duitsland raakte vol, dus… In 2018 vestigden twee dames zich op de Veluwe. De ene bezuiden, de andere benoorden de A1.
Vorige week stelden de provincies hun wolvenplan vast; een leidraad van hoe met Iezegrim om te gaan. Kleinvee ’s nachts op stal en overdag achter stroomdraad en wolvenrasters houden. Zo woon je conflictarm samen.
Voor schapen- en geitenhouders is en blijft de wolf een moordmachine. In 2018 vergrepen tien zwerfwolven zich aan zeker 164 schapen. Veel? Volgens wolfsvrienden doden vos en hond jaarlijks duizenden stuks kleinvee. Midas en Iezegrim zijn dus de beroerdste nog niet. Hun menu zou voor slechts 1 procent uit landbouwdieren bestaan. Maar zullen zij een rijk gedekte tafel, met bouten voor het pakken, versmaden om achter een hert aan te rennen? Schade wordt keurig vergoed. In ieder geval de komende drie jaar. En daarna? Dan zien we verder. De nationale zorgkosten verleggen zich van mens naar dier. De beschermde wolf mag volgens ”het plan” worden afgeschoten, maar alleen als hij mensen aanvalt of oppeuzelt. Dat komt sporadisch voor, zegt men. Een hele geruststeling.
Volgens de wolfsvrienden danken Iezegrim en Midas hun slechte reputatie aan sprookjesvertellers. Met Roodkapjes grootmoeder kwam het weliswaar nog goed. Ook met de zes geitjes in de wolvenbuik, toen ze de klok niet meer haalden, maar of het altijd zo gaat?
In de Bijbel komt de wolf er ook niet best van af. Bij de Romeinen evenmin, getuige hun zegswijze „Homo homini lupus”, de ene mens is een wolf voor de andere. Klinkt ook niet fijn. Pas bij herstel van de schepping wordt de wolf een vreedzaam dier, weten de Bijbelse profeten.
Ondertussen zakte de Veluwe van de eerste naar de derde plaats in de categorie populairste binnenlandse uitjes. Het wordt hier straks heel rustig. Geen schaap, lam, zwijn of hert meer. Alleen nog wolven die huilen in het woud, en wij met hen.
