„Ik ben ook vluchteling geweest”

Hawre Rahimi moest vluchten voor Saddam Hussein. De Iraakse dictator wilde de stad waar hij woonde in Iraans-Koerdistan met de grond gelijkmaken. Toen hij in Nederland aankwam, was hij 11 jaar oud. Nu vormt hij met Laura van Dalen de tweekoppige VVD-raadsfractie in Weesp. In november schaarde de fractie zich –net als de rest van de gemeenteraad– achter een motie van de PvdA om Weesp kinderpardongemeente te maken. Opmerkelijk, want de landelijke VVD moet niets van het kinderpardon hebben.

„Ik weet wat het is om vluchteling te zijn”, legt Rahimi uit. „Ook raakt het mij dat het om kinderen gaat. Ik kijk er daarom net wat anders tegen aan dan veel andere VVD’ers. Als fractie hebben we er uitvoerig over gesproken en vastgesteld dat het huidige asielproces met zijn lange procedures verre van optimaal is. Zolang Nederland het asielproces niet op orde heeft, vinden wij een kinderpardon gerechtvaardigd. Daarom steunden we de motie van de PvdA.”

Het gaat Rahimi te ver om de houding van de landelijke VVD inzake het kinderpardon „inhumaan” te noemen, zoals VVD-raadslid Harm Jan Egberts uit Zaanstad deed. Wel vindt hij het „pittig” dat de staatssecretaris gewoon doorgaat met het uitzetten van afgewezen asielzoekers. „In de raad is het zo dat zaken worden uitgesteld als ze onder de rechter zijn of als een commissie ze onderzoekt.”

Een kabinetscrisis vindt Rahimi de discussie over het kinderpardon niet waard. „Laat de commissie die onderzoek doet haast maken. Het kabinet laten vallen is een slecht idee. Dat is schadelijk voor het hele land en dat zou geen enkele partij moeten willen.”

„Pardon is symptoombestrijding”

Alblasserdam stemde vorige maand een PvdA-motie over het kinderpardon weg. Ook het CDA viel de sociaaldemocraten niet bij. CDA-fractievoorzitter Arco Strop: „Net als veel andere raadsleden vond ik de motie sympathiek en gun ik elk asielkind het kinderpardon. Maar het is niet de oplossing en ik wil geen valse hoop wekken. Bovendien gaan we er als gemeente niet over.”

Een aantal lokale CDA-leden en -kiezers sprak Strop aan op het stemgedrag van de fractie. Hij hoopt dat zijn uitleg hen heeft overtuigd, want hij voelt net als hen onvrede over de huidige asielprocedures en de „schrijnende gevallen” die van tijd tot tijd opduiken. Strop kent „aan het CDA gelieerde” mensen die betrokken zijn bij de Armeense familie die in een Haagse schuilkerk verblijft en heeft hun laten weten achter deze actie te staan. Ook zegt de CDA’er dat hij intern heeft aangegeven een andere partijkoers te willen. „Mijn rol hierin is beperkt geweest, maar ik ben blij dat mijn partij nu publiek een draai heeft gemaakt. Het laat zien dat het CDA niet doof is voor wat de achterban vindt. De veranderde opstelling staat ook los van de verkiezingen, want al maanden roeren mensen binnen de partij zich.”

Als raadslid wil Strop zich niet te veel mengen in de Haagse discussie. Toch vindt hij dat de huidige politieke discussie over meer dan alleen het kinderpardon moet gaan. „Het kinderpardon is symptoombestrijding. We moeten de kwaal aanpakken die we met elkaar gecreëerd hebben, namelijk de lange asielprocedures. Die moeten korter en het is nu het moment om dit aan te pakken. Doen we het nu niet, dan praten we over drie jaar over een nieuw kinderpardon.”

„Beweging breidde uit als olievlek”

Sandra Wolvekamp is CDA-fractievoorzitter in Meppel. De Drentse gemeente kreeg nog niet te maken met het uitzetten van gewortelde asielkinderen. Toch kan dat in de toekomst zomaar gebeuren. Mede daarom kwam haar fractie afgelopen najaar met een –naar later bleek breed gedragen– motie om van Meppel kinderpardongemeente te maken. Nu bereidt Wolvekamp een resolutie voor het partijcongres van 9 februari voor die een oplossing wil voor gewortelde asielkinderen. Maar de precieze invulling wil Wolvekamp „overlaten aan Den Haag.”

Afgelopen zaterdag bracht het CDA naar buiten een versoepeling van het kinderpardon te willen. Een gevolg van aangenomen –en vaak door CDA-fracties gesteunde– moties over het kinderpardon in gemeenteraden? „Naar het motief kan ik alleen maar gissen”, zegt Wolvekamp. „Ik denk dat het een combinatie van factoren is. De opstelling van lokale CDA-fracties speelt ongetwijfeld mee, maar ook het capaciteitsgebrek bij de IND, waardoor asielprocedures lang duren. En verder een recent verschenen rapport waarin staat dat in Nederland gewortelde asielkinderen die met uitzetting worden bedreigd, een verhoogd risico lopen op het ontwikkelen van sociale en emotionele problemen.”

Wolvekamp zegt dat er de afgelopen maanden binnen het CDA een beweging is ontstaan die zich als een olievlek heeft uitgebreid. „Die ontstond naar aanleiding van die kinderpardonmoties in gemeenteraden. We hebben elkaar opgezocht en afgelopen maand is het idee voor de resolutie ontstaan. De steun hiervoor is zeer breed. Ik kreeg nog geen negatieve reacties van CDA’ers.”