Van Maanen (64) was nog net 14 toen hij op de loonlijst kwam bij het toenmalige Burgers’ Dierenpark. „Twee van m’n tien broers en zussen hadden er al een bijbaan. Toen belde directrice Burgers mijn moeder: „Heb je er nog eentje?” Dat was ik. Ik werkte er in het weekend, doordeweeks zat ik op de detailhandelschool. Maar ik had geen zin om de levensmiddelenzaak van mijn vader over te nemen.”

En dus trad Ton na zijn opleiding op zijn 18e helemaal in dienst van het dierenpark. „Ik had te maken met allerlei afdelingen. ’s Avonds in je eentje 25 leeuwen naar hun nachtverblijf leiden was toen heel normaal.”

U zag de dierenparken ontwikkelen van dierentuin tot zoo. Wat veranderde er?

„In die tijd waren er in andere dierenparken een leger hokken en legio diersoorten. Die wilden zo veel mogelijk dieren laten zien. Dat kwam niet ten goede aan hun leefkwaliteit; de hokken waren altijd te klein. Bij Burgers’ lag toen al het accent op grote verblijven. In 1968 werd het leeuwenpark geopend; een jaar later kwamen daar giraffes, zebra’s en antilopes bij in het safaripark.”

Welk werk deed u vooral?

„De laatste dertig jaar was ik transporteur. Ik vervoerde niet alleen dieren, mest, vuil, voedsel. Ik zorg ervoor dat alles wat vol moet zijn ook vol wordt en alles wat leeg moet zijn ook leeg raakt.

Omdat ik veel dieren ken, doe ik veel transporten alleen, behalve bij vistransporten. Dan gaat er naast de 1000 liter water en 2 haaien ook een verzorger mee.

Mijn lievelingsdier, de giraf, heb ik nooit kunnen vervoeren. Daar hebben we geen transportmiddelen voor.

Met allerlei dieren legde ik vele honderdduizenden kilometers door Europa af.”

Aan welk transport hebt u bijzondere herinneringen?

„Zo’n twaalf jaar geleden vervoerde ik een ijsbeer vanuit Antwerpen Zoo naar Burgers’. Dat beest wiegde de hele reis heen en weer, dus de vering van de vrachtauto ook. Ik kwam groen en geel in Arnhem aan en ben eerst naar de wc gerend.”

Hoeveel bekeuringen heeft u in al die tijd gekregen?

„Die zijn op één hand te tellen. Ooit liep ik er twee op toen een verkeerslicht snel op rood sprong. Ik besloot met een breedlipneushoorn van 2500 kilo door te rijden. Ik koos voor het dier, dat anders met z’n kop tegen de kist zou klappen of door de wagenwand heen naast me terecht zou komen.”

Nog twee jaar naar het werk?

„Ja, met plezier. En na mijn pensionering wil ik elke dag naar Burgers’ Zoo toe.”

Tips over opmerkelijk plaatselijk nieuws: schijnwerpers@rd.nl.